Poesia kaiera
Poesia kaiera
Seamus Heaney
itzulpena: Xabi Borda
2017, poesia
64 orrialde
978-84-17051-05-1
Seamus Heaney
1939-2013
 
 

 

Dei bat

 

“Itxaron”, esan zuen, “irten eta bila joango naiz.

Oso eguraldi ona dago hemen, zopizartzen

Aritzeko aprobetxatuko zuen.”

                              Ikus nezakeen

Porru sailean belauniko,

Ukituz, ikuskatuz, elkarrengandik bananduz

Zurtoinak, luzatu gabekoak

Leun atereaz, hauskorrak eta hosto-gabeak,

Belar txarrak nola erauzten ziren sentitzearren laketuz,

Baina baita damutuz ere…

                              Ondoren neure burua harrapatu nuen

Sarrerako ordularien tik-tak hots anplifikatuak entzuten

Non telefonoa soilik eta bare egongo baitzen

Eguzkiak argiztaturiko penduluen eta ispiluen artean…

 

Eta neure burua harrapatu nuen pentsakor: gaur bertan baletor

Heriok honelaxe deituko lioke inori.

 

Gero hitz egiten hasi zen eta ia esan nion maite nuela.

 

A Call

‘Hold on,’ she said, ‘I’ll just run out and get him. / The weather here’s so good, he took the chance / To do a bit of weeding.’ / So I saw him / Down on his hands and knees beside the leek rig, / Touching, inspecting, separating one / Stalk from the other, gently pulling up / Everything not tapered, frail and leafless, / Pleased to feel each little weed-root break, / But rueful also… / Then found myself listening to / The amplified grave ticking of hall clocks / Where the phone lay unattended in a calm / Of mirror glass and sunstruck pendulums… // And found myself then thinking: if it were nowadays, / This is how Death would summon Everyman. // Next thing he spoke and I nearly said I loved him.