Poesia kaiera
Aurkibidea
Aurkibidea
Mendebaldeko urtaroak
Gaeltachteko nire lehenengo gauean etxeko amonak ingelesez egin zidan: “Ongi egongo zara”. Ilunabarrak argitzen zuen ohe ertzean eseri nintzen errotik erauzi behar izan nuen hizkuntza baten oroiminarekin, hormaren beste aldean irlandera jori bat entzuten zelarik.
Mendebaldera etorria nintzen benetako airea arnasteko. Igarleek karidadeko benten usaina putz egiten zidaten aurpegira, laborarien hilobietako hautsa eta gure fedearen baraualdietako listua nahasten zituzten eta nire ezpainak olioz igurtzi. Ephete, urduritu zitzaizkidan.
Lotsagorritu egin nintzen baina hitz solte batzuk baino ezin izan nituen moldatu. Goiko gela hartan igaro nituen egunetan ez zitzaidan etorri hitz egiteko talenturik denak profezia hori bete zain zeuden arren. Hala ere, gogora ekarriko nituen mendebaldeko urtaroak, hondar zuria, harkaitzen gogortasuna, argia bere berezko izateaz behetik gora Rannafasten eta Errigalen, Annaghryen eta Kincasslaghen gainean: aldareetako harriak bezain izen eraman-errazak, orantzarik gabeko elementuak.
The Stations of the West
On myfirst night in the Gaeltacht the old ivoman spoke to me in English: 'Yau ivill be all right.' I sat on a tzvilit bedsuis listening through the zvall tofluent Irish, homesickfor a speeck I was to extirpate.
I had come zvest to inhale theabsolute zveather. The visionarss breathed on myface a smell ofsoup-kitchens, theymixed the dust of croppies’ graves zvith the fasting spittle of our creed and anointed my lips. Ephete, they urged. I blushed butonly managed afezv zvords.
Neither did any gift oftongues descend in my days in that upper room zvhen all around me seemed to prophesy. But still 1 zvould recall the stations ofthe zvest, zvhite sand, hard rock, light ascending like its definition over Rannafast and Erriga. Annaghry and Kincasslagh: names portable as altar stones unleavened elements.