Poesia kaiera
Aurkibidea
Aurkibidea
Arrantzaleentzat
Itsasertzean
I
Itsasadarrak biktima bat eskatuko du urtero.
Zura harri bihurtzeko dohainak ditu.
Bere urek herri bat daukate hondoratua.
Isle of Manek utzitako zauriaren orbana da.
II
Itsasorako bidea hartzen du, Toomebridgen
Ur-joanei aurre egiteko ate eta tanga berriak ezarri dituzte.
Aingiraren bidaia eteten dute tarteka
Eta bostehun harri jasotzen aldiro.
III
Baina han Antrimgo eta Tyroneko itsasertzean
Arrantzaleek egoki irizten diote tratuari.
Buruz buru egiten dute borroka itsasoarekin
Eta miliak nabigatzen dituzte barrura, eta ez dute inoiz ikasten igeri.
IV
“Horrela, lehenago itoko gara”, diote —
Eta hemen ez dela ekaitzik izaten esaten badiezu,
Ordubetez eusteak lurrera onik itzultzea esan nahi duela —
“Itsasadarrak biktima bat eskatuko du urtero”
Amua
Gauerdian eskuargiak astiroegi doaz soroan.
Zelaian hiru gizon, zeinek bere sudurrari jarraitzen dio,
Eskuargiek euren branka eta konpasa proiektatzen dituzte.
Hobe da orain kuboaren giderrak zaratarik ez badu egiten:
Isiltasunak eta argi bitxiak amua biltzen dute.
Heldu egiozu, baina itxaron
Kizkurtu artean, hatz lodian likatsu.
Utzi egiozu atzera bere tunelean sartzen.
Ondoren tira lasai eta etorri egingo da.
Hosto konkortu eta kokosdunen azpian
Lokatzezko koroetan biribilkatzen diren milioien artean
Gutxi batzuk ezinbestean kurruskatuko dira gaueko segada hauetan,
—Lurraren haizagailu errugabeok—
Kristal borobilaren neurri perfektuarekin.
Gutxi batzuk ezinbestean limurtuta jausiko dira
Gauerdian eskuargiak astiroegi doazenean soroan,
Arrantzaleek badiarako girnaldak behar dituztenean
Eta lokatz artetik irtetean, berriro nondik etorriko diren badakitenean.
A Lough Neagh Sequence
Coda
I
The lough will claim a victim every year. / It has virtue that hardens wood to stone. / There is a town sunk beneath its water. / It is the scar left by the Isle of Man.
II
At Toomebridge where it sluices towards the sea / They've set new gates and tanks against the flow. / From time to time they break the lost journey / And lift five hundred stone in one go.
III
But up the shore in Antrim and Tyrone / There is a sense of fair play in the game. / At two miles out, they coax them one by one, / These fishermen who've never learnt to swim.
IV
"We'll be the quicker going down," they say - / And when you argue there are not storms here, / That one hour floating's sure to land them safely - / "The lough will claim a victim every year."
Bait
Lamps dawdle in the field at midnight. / Three men follow their nose in the grass, / The lamps' beam their prow and compass. // The bucket's handle better not clatter now: / Silence and curious light gather bait. / Nab him, but wait // For the first shrinking, tacky on the thumb. / Let him re-settle backwards in his tunnel. / Then draw steady and he'll come. // Among the millions whorling their mud coronas / Under dewlapped leap and bowed blades / A few are bound to be rustled in these night raids, // Innocent ventilators of the ground / Making the globe a perfect fit, / A few are bound to be cheated of it // When lamps dawdle in the field at midnight, / When fishers need a garland for the bay / And have him, where he needs to come, out of the clay.