Poesia kaiera
Aurkibidea
Aurkibidea
Inoiz, sustraiak errotzeko lurra topatu genuela uste genuenean
Muino urdinen eta hondarrik gabeko itsasertzaren artean
Non gure gau itxaropen gabeak otoitzean eta ernai pasatzen baikenituen,
Inoiz, ur-gaineko oholak bildu genituenean, etxe bat jaso
Eta bertan zintzilikatu genuenean gure pertza ortzia bailitzan,
Uhartea gure oinpean hautsi zen olatu bat bezala.
Sostengatzen gintuen lurrak in extremis
besarkatzen genuenean soilik eusten gintuela zirudien.
Uste dut han gertatu zen guztia irudipen hutsa izan zela.
The Disappearing Island
Once we presumed to found ourselves for good / Between its blue hills and those sandless shores / Where we spent our desperate night in prayer and vigil. // Once we had gathered driftwood, made a hearth / And hung our cauldron like a firmament, / The island broke beneath us like a wave. // The land sustaining us seemed to hold firm / Only when we embraced it in extremis. / All I believe that happened there was vision.