HERRERA ABUZTUAN

 

 

                   —I—

 

itsaso lehor bat darama hara doanak

eta auto bizkorretan itxaropena

ohar bat laburra gogoan erraz gordetzekoa

jendetasun doia

gatzeztatutako sumin arrastoekin

eta kulparen isilpeko pilula

zer gerta ere

txatxarrak landu hagineko zuloan beti

 

gauez tapaki granatez babesten dut

zeru burges txiki baten puska

ama zenak logelako aulkian

fereken lurrinez utzi zuena

agiri ahantzi bat bezala

oinordetzan jaso nezan…

hautsak hartutako egunsenti abaildu batek

iratzartzen gaitu biziraun beharraren ardurak

itsututako eulien ondoan

 

gero humanitatearen garaipen gaitza dator:

gosaria Manzanaresko Menano ostatuan

 

 

                   —II—

 

lurraren zaunka urrunak

berdintsu zeharkatzen ditu kale bilbatuak

errezel lisatuak eta zimurrak

eguzkitako betaurrekoak

 

batzuk animalia izutuen uhuri dirudite

batzuk lagun bila dabiltzan hildakoenak dira

beste asko antzeman ahal ez den zerbaiten branka

 

zaindarien atorrak eta jakak

konstelazioetara proiektatzen dira

morse hipnotiko hau has dadin ulertzen

izar artean bizidunik bada

 

 

                   —III—

 

aldatu egiten da haizea

horma batetik bestera

klimaren elementuak animaliak

hitz egiteko manerak

lo hartzeko posturak borrokak

 

aldatu egiten dira

eguzki orduak

lurraren osaera ukimena:

eskolak ezin du konpondu dena

 

hala eraikitzen dira nasak

izarrak planetak

sakelan edo leiho ertzean gorde eta

behar dugunean mugitzeko

hatzen artean igurtziz

argizagiak eta oroimena

 

jende izukaitza da

porlanez eta hareaz jaso denbora aleetan

hautazko nahiz ausazko patuz

etxean balitz bezala

biluzten dena historiaren aitzinean:

eskolak ezin du azaldu dena

 

horma baten alde banatan

erdibitu egiten dira gauzak:

pertsona asko puska baten

edo gehiagoren faltan

—bai beso bat bai laguna—

osatu gabe bezala bizi da

inon errotu ezinik

aldiro birlandatua

 

izar usoek hartuko dute errepidea

itzulera hozminen itsuaurreko:

alboan hiriak erbi loan dira

kardo loreak…

bere baitan hortzak berritu eta

beste hertsiagoaren isla den

karpa ilun baten olana pean

 

 

                   —IV—

 

esmerila

errotarria

daratulua

lurra

bira bakoitzean

gosetzenago gauzen muinarekin

hezur eta mami

denboraren bike autokritikoan tinko zindo zintzo

sena xehatzeraino:

itsas zirku bateko animaliak

deshidratazioaren mugan

zelai eta eraikinak

masiboki inguratzen

 

beste mundu baten xerka abiatu ziren

beste mende batean jausi ziren:

han daude orain