Bare lizunak, zokorik zoko, goroldiozko larretan:

Izarren sua soro bustian disekatzen zilarretan,

Isiltasuna milikatuaz ilunaren bularretan.

Ur biluziak hotzikaretan ilunbetako dunduri.

Barne izua jiran dabilkit suzko eraztun iduri.

Gorputz guzitik biribilketan odola dantzan urduri.

Argi guzien gelditasuna; munduaren lo sorgorra.

Gau hegaztien hegal dardara; ur basatien borborra.

Amets urdinen kristala hautsiz doa erreka kozkorra.

Sentimentuak murmurioka oroipenen isurian...

Gogoa sutan jiraka dabilt odolaren iturrian,

Tristurak poza ernaldu arte gauaren sabel zurian.