Gure larrea ederra dun eta gailena

desioa baita espaziorik garbiena.

Erantzunik gabeko galderak

egiten zizkionagu elkarri

isiltasunaren hariak ditugularik

gure unibertsoaren lokarri.

Hezurren eta haragiaren artean

bide zuriak urratzen dizkin

gure tristura ilunak gauean.

Gure gorputzak isilik ziauden

elkarrengandik guziz urrun

beren itzal sakonei begira

amodioa lantzen gau eta egun.

Desioa baita espaziorik garbiena.

Gure larrea ederra dun eta gailena.