42. ATEA

ez dakit zer esan arrangurei buruz

ez dakit zure periferiara

trenik etortzen den paisaiak ekartzera

zu zeu ote zaren zeure baitan dagoena

eta ez beste norbait

ez dakit zure betazaletan

lokartuko diren antxeten begiak

hor jarraitzen duten behialako mugarriek

pausorik gelditzen ote zaizun

ez dakit zer egiten duzun hor

zer egiten dudan hemen

ezinegonaren egonezina saihestu nahirik

orduak pasean doaz ezinbestez

isildu egin dira balizko bihotzon mintzalekuak

eta bakarrik utzi nau gauak

gosari ostean

malurrak utzitako azalak aurkitu ditut

zaborrontzian botata

benetan ez dakit zer esan

—nigan sentitzen ditudan arren—

zure oinaze ezkutuei buruz

ez dakit non den

zure galmendiaren tontor piramidal hori

horregatik ditut izkiriatzen lerrook

loezaren ezinetik

iritsiko da agian bihotzaldi berri bat

guzti hau gaindituko duena

baina uneon eskutik jausitako hitzok baino ez ditut

bere baitan minduak

ezen ez baitakit zer esan

gotorturiko sentimendu hauei buruz

indarge zarelarik nigana etortzen zarenean

berdin dio honezkero

beste egun bat hasia da

erizainak 42. atea zabaldu duenean

eta zer esan ez dakidala nago