Aurkibidea
[ez, ez nazazu itzali oraindik]
[poetek gauez egiten dute lan]
[zugan ezagutu nituen mirariak]
[bart osteria Giocondaren behealdean]
[eta horregatik ez dizut telefonoz deituko]
[atean pilatzen dira biktimak]
[pentsamendu, hitzik gabe nago]
[iztaiak arimaren indarra dira]
[epai latzak idatzi ditut zuretzat]
[han behean, kondenatuak hiltzen ziren lekuan]
[lerroak pilatutako hautsa dira]
[heriotzaren itxura batzuetan]
[hogeita batean jaio nintzen udaberriz]
[espazio espazio handia nahi dut]
[soka lepoan jartzen zigutenean]
[ez dut inoiz Taranto eder ikusiko]
[eta zuk, beldurraren gaizkileak]
[o madarikatu, Jauna, traizio egin zidana]
[entzun gauzak azkar pasatzen]
[gazte guztiei gomendatzen diet]
Aurkibidea
[ez, ez nazazu itzali oraindik]
[poetek gauez egiten dute lan]
[zugan ezagutu nituen mirariak]
[bart osteria Giocondaren behealdean]
[eta horregatik ez dizut telefonoz deituko]
[atean pilatzen dira biktimak]
[pentsamendu, hitzik gabe nago]
[iztaiak arimaren indarra dira]
[epai latzak idatzi ditut zuretzat]
[han behean, kondenatuak hiltzen ziren lekuan]
[lerroak pilatutako hautsa dira]
[heriotzaren itxura batzuetan]
[hogeita batean jaio nintzen udaberriz]
[espazio espazio handia nahi dut]
[soka lepoan jartzen zigutenean]
[ez dut inoiz Taranto eder ikusiko]
[eta zuk, beldurraren gaizkileak]
[o madarikatu, Jauna, traizio egin zidana]
[entzun gauzak azkar pasatzen]
[gazte guztiei gomendatzen diet]
Nire poesia sua bezain kartsua da
nire hatzetatik pasatzen da arrosario baten antzera.
Ez dut barre egiten zoritxarreko poeta naizelako
isiltzen dituena, batzuetan, erditze bateko minak orduen barruan,
garrasi egin eta bere garrasiekin jolasten duen poeta naiz
kantatzen duen eta hitzik aurkitzen ez duen poeta naiz
soinuak jotzen duen lasto lehorra naiz
haurrei negar eginarazten dien sehaskako kanta naiz
erortzen uzten den harropuzkeria naiz,
otoitz luze baten estalki metalikoa
argirik ikusten ez duen iraganeko dolumina.
La mia poesia è alacre come il fuoco, / trascorre tra le mie dita come un rosario. / Non prego perché sono un poeta della sventura / che tace, a volte, le doglie di un parto dentro le ore, / sono il poeta che grida e che gioca con le sue grida, / sono il poeta che canta e non trova parole, / sono la paglia arida sopra cui batte il suono, / sono la ninnananna che fa piangere i figli, / sono la vanagloria che si lascia cadere, / il manto di metallo di una lunga preghiera / del passato cordoglio che non vede la luce.