Poesia kaiera
Aurkibidea
[ez, ez nazazu itzali oraindik]
[poetek gauez egiten dute lan]
[zugan ezagutu nituen mirariak]
[bart osteria Giocondaren behealdean]
[eta horregatik ez dizut telefonoz deituko]
[atean pilatzen dira biktimak]
[pentsamendu, hitzik gabe nago]
[iztaiak arimaren indarra dira]
[epai latzak idatzi ditut zuretzat]
[han behean, kondenatuak hiltzen ziren lekuan]
[lerroak pilatutako hautsa dira]
[heriotzaren itxura batzuetan]
[hogeita batean jaio nintzen udaberriz]
[espazio espazio handia nahi dut]
[soka lepoan jartzen zigutenean]
[ez dut inoiz Taranto eder ikusiko]
[eta zuk, beldurraren gaizkileak]
[o madarikatu, Jauna, traizio egin zidana]
[nire poesia sua bezain kartsua da]
[entzun gauzak azkar pasatzen]
[gazte guztiei gomendatzen diet]
Aurkibidea
[ez, ez nazazu itzali oraindik]
[poetek gauez egiten dute lan]
[zugan ezagutu nituen mirariak]
[bart osteria Giocondaren behealdean]
[eta horregatik ez dizut telefonoz deituko]
[atean pilatzen dira biktimak]
[pentsamendu, hitzik gabe nago]
[iztaiak arimaren indarra dira]
[epai latzak idatzi ditut zuretzat]
[han behean, kondenatuak hiltzen ziren lekuan]
[lerroak pilatutako hautsa dira]
[heriotzaren itxura batzuetan]
[hogeita batean jaio nintzen udaberriz]
[espazio espazio handia nahi dut]
[soka lepoan jartzen zigutenean]
[ez dut inoiz Taranto eder ikusiko]
[eta zuk, beldurraren gaizkileak]
[o madarikatu, Jauna, traizio egin zidana]
[nire poesia sua bezain kartsua da]
[entzun gauzak azkar pasatzen]
[gazte guztiei gomendatzen diet]
Insomnio gauak ditugu...
Poetek egia aldarrikatzen dute,
diktadoreak izan litezke
eta agian baita profetak ere,
zergatik zapaldu behar ditugu
horma gorri biziaren kontra?
Eta hala ere, poetak babesik gabe daude
gure patuaren aljebra gozoa.
Gorputz bat dute guztientzat
eta memoria unibertsala,
zergatik erauzi behar ditugu
belar zikina ateratzen den bezala?
Insomnio gauak ditugu
mila aurri prekario,
eta ilunabarreko estasiaren zurbiltasuna,
suzko panpinak ditugu
baita Coppelia ere
eta gaiztakeria handiko izakiak ditugu
gure bihotza eta giltzurrunak infektatzen dizkigutenak
garaitutzat ematen ez garelako...
Utz diezaiegun euren hizkuntza, beraien
bizitza biluziaren adibideak
munduaren amaierara arte eutsiko gaitu
tronpetak hartuko dituztenean
eta guretzat jo.
Abbiamo le nostre notti insonni... // I poeti conclamano il vero, / potrebbero essere dittatori / e forse anche profeti, / perché dobbiamo schiacciarli / contro un muro arroventato? / Eppure i poeti sono inermi, / l’algebra dolce del nostro destino. / Hanno un corpo per tutti / e una universale memoria, / perché dobbiamo estirparli / come si sradica l’erba impura? / Abbiamo le nostre notti insonni, / le mille malagevoli rovine / e il pallore delle estasi di sera, / abbiamo bambole di fuoco / così come Coppelia / e abbiamo esseri turgidi di male / che ci infettano il cuore e le reni / perché non ci arrendiamo... / Lasciamoli al loro linguaggio, l’esempio / del loro vivere nudo / ci sosterrà fino alla fine del mondo / quando prenderanno le trombe / e suoneranno per noi.