Poesia kaiera
Aurkibidea
[ez, ez nazazu itzali oraindik]
[poetek gauez egiten dute lan]
[zugan ezagutu nituen mirariak]
[bart osteria Giocondaren behealdean]
[eta horregatik ez dizut telefonoz deituko]
[atean pilatzen dira biktimak]
[pentsamendu, hitzik gabe nago]
[iztaiak arimaren indarra dira]
[epai latzak idatzi ditut zuretzat]
[han behean, kondenatuak hiltzen ziren lekuan]
[lerroak pilatutako hautsa dira]
[heriotzaren itxura batzuetan]
[hogeita batean jaio nintzen udaberriz]
[espazio espazio handia nahi dut]
[soka lepoan jartzen zigutenean]
[ez dut inoiz Taranto eder ikusiko]
[eta zuk, beldurraren gaizkileak]
[o madarikatu, Jauna, traizio egin zidana]
[nire poesia sua bezain kartsua da]
[entzun gauzak azkar pasatzen]
[gazte guztiei gomendatzen diet]
Aurkibidea
[ez, ez nazazu itzali oraindik]
[poetek gauez egiten dute lan]
[zugan ezagutu nituen mirariak]
[bart osteria Giocondaren behealdean]
[eta horregatik ez dizut telefonoz deituko]
[atean pilatzen dira biktimak]
[pentsamendu, hitzik gabe nago]
[iztaiak arimaren indarra dira]
[epai latzak idatzi ditut zuretzat]
[han behean, kondenatuak hiltzen ziren lekuan]
[lerroak pilatutako hautsa dira]
[heriotzaren itxura batzuetan]
[hogeita batean jaio nintzen udaberriz]
[espazio espazio handia nahi dut]
[soka lepoan jartzen zigutenean]
[ez dut inoiz Taranto eder ikusiko]
[eta zuk, beldurraren gaizkileak]
[o madarikatu, Jauna, traizio egin zidana]
[nire poesia sua bezain kartsua da]
[entzun gauzak azkar pasatzen]
[gazte guztiei gomendatzen diet]
Begi hauetatik
Minez inguratutako begi hauetatik
oraindik munduan islatua
ikusten ez zaituztenak, jauna,
salba nazazu Zuk: ertzaren azpian lurperatuta
begirada iheskorreko joera daukat,
inteligentziaz larri,
ustekabeko dardaraz zurbil.
Ken nazazu ni, sare bat egin baitut
eman dizkidazun edertasun horien inguruan,
ergelkeria osoz mutilatu baititut
indarraren ertzak.
O aita, o laguna, zergatik nahi duzu lurperatua
nire izena duen hilobiaren barruan
ni kontzientea, ni bizia
eta ni, betiko maitemindua?
Da questi occhi
Da questi occhi cerchiati di dolore / che ancora non Ti vedono, Signore, / riflesso dentro il mondo, / salvami Tu: sepolta sotto il ciglio / ho una vena di sguardo fuggitiva, / grave di intelligenza, / pallida di tremore inopinato. / Toglimi a me che ho fatta rete intorno / alle stesse bellezze che mi hai date, / che ho mutilati con stoltezza viva / i margini della forza. / O Padre, o Amico, perché vuoi sepolta / entro la tomba del mio stesso nome / me cosciente, me viva / e me, perennemente innamorata?