Gogoeta labur bat hesiaz

Hesia

         ez da inon hasten,

         ez da inon bukatzen,

eta

         deneko lekua banantzen du

         falta deneko lekutik.

Zoritxarrez, alabaina,

         hesi bakoitza erlatiboki

         zeharkagarria da, hau txikitxoentzat,

         hau nagusientzat, eta, hala,

hesiak,

         banandu ordez seinalatzen du

         banandu beharra dagoela.

         Eta barneratzea zigortzen dela.

Zentzu horretan,

         hesia lasai asko

         ordezka dezake

         hitz gaizto batek, batzuetan

         hitz on batek ere, baina gehienetan

         inori ez zaio halakorik otuko.

Zentzu horretan,

          hesi zinez perfektua da

          ezereza ezerezetik

          banantzen duena,

          ezer ez dagoeneko lekua

          berdin dioneko lekutik.

Hesi absolutua da, poetaren hitzaren antzekoa.