Barnean

Gau absolutua,

kale absolutua,

Praga absolutua.

Deus ez.

Deus ez, zure begiak salbu.

Agian hormak,

agian sabaia,

agian lurraren birikak

azken arnasa emanik.

Inor ez.

Inor ez, zu salbu.

Linolioaren eta hormaren artean,

liburuaren eta ganibetaren artean,

eskularruaren eta pospoloaren artean,

izenaren letren artean,

betileen artean,

atzamarren artean,

isiltasunaren protonemetatik

haziko da zuhaitza.

Uhina ezbaian,

ontzia ateko bandan joan gabe,

ilea orrazian kantari.

Inoiz ez.

Inoiz ez nukeen sinetsiko.

Munduaren barnean

zoriona dago.