Nire bizitzako gela
Hemen,
nire bizitzako gelan
aldakor dira objektuak.
Negar egiteko hautsontziak, kasu,
zurezko hormen anaia sufrikariozkoa,
idazmakinaren berrogeita zortzi teklak
—inoiz ixten ez den begi-globo sorta—;
liburuak, zein baino zein, missen lehiaketan,
aulki beltza, plastikozko larruz egindako zakur-hilkutxa,
hormako entxufeak
—erleak bezala zain leize batean—,
alfonbra urrezkoa;
orpo eta behatzei buruzko elkarrizketa,
supazterra,
nork hartuko zain den labana,
emagaldu baten jardunak ahitutako sofa hori,
telefonoa
—bi lore haren hankartean sustraitzen—,
ateak
muskuiluen eran zabaldu eta ixten,
zirikatzen nauten lanpara horiek
—zorua zein barrea pizten dutenak—.
Leihoek,
leiho gosetiek,
zuhaitzak iltzatzen dizkidate bihotzean.
Bazka ematen diot egunero hor kanpoko munduari,
txoriek ezker-eskuin
eztanda egiten duten arren.
Hemen barruko munduari ere ematen diot bazka,
idazmahaiari, zakur-jana.
Hala ere, ezer ez da dirudiena.
Ene eskuetako hitz guztiek
eta eztarrian lehertzen zaidan itsasoak
behartu egiten dituzte objektuak
aldiro mozorro berriak amestu eta janztera.
[1975]
The Room of my Life
Here, / in the room of my life / the objects keep changing. / Ashtrays to cry into, / the suffering brother of the wood walls, / the forty-eight keys of the typewriter / each an eyeball that is never shut, / the books, each a contestant in a beauty contest, / the black chair, a dog coffin made of Naugahyde, / the sockets on the wall / waiting like a cave of bees, / the gold rug / a conversation of heels and toes, / the fireplace / a knife waiting for someone to pick it up, / the sofa, exhausted with the exertion of a whore, / the phone / two flowers taking root in its crotch, / the doors / opening and closing like sea clams, / the lights / poking at me, / lighting up both the soil and the laugh. / The windows, / the starving windows / that drive the trees like nails into my heart. / Each day I feed the world out there / although birds explode / right and left. / I feed the world in here too, / offering the desk puppy biscuits. / However, nothing is just what it seems to be. / My objects dream and wear new costumes, / compelled to, it seems, by all the words in my hands / and the sea that bangs in my throat.