Poesia kaiera
Arropak
Hil aurretik alkandora garbia janzteko
aholkatu zuen errusiarren batek.
Lerderik ez, arren,
arrautza orbanik, odolik,
izerdi edo espermarik ez.
Garbi nahi nauzu, Jainko,
saiatuko naiz konplitzen.
Ezteietako kapelua, nahikoa izango da?
Zuri, zabal, gezurrezko lore-sorta ttipiaz.
Modatik pasata dago, sitsa bezain dotorea,
baina zerbait nostalgikoa behar hiltzeko, ala?
Hartuko nuke
narras-lanetarako nire alkandora,
behin eta berriro garbitua, noski,
horiz apaindu ditudan sukalde guztietan zikindua.
Jainko, axola dizu nire sukalde guztiak ekartzen baditut?
Denak beharko, familian barreari eta zopari eusteko.
Bularretakoa
(merezi al du aipatzea?)
kendu nuenean maitaleak mespretxatu zuen beltz hura,
betegarria zuena.
Esan zidan: “Nora joan da dena?”
Hartuko nuke
bederatzigarren hilabetean neraman gona ere,
ume bakoitza sagar bana balitz legez ateratzen utzi zuen
nire sabel bipilarentzako leihoa:
harekin bota nituen urak jatetxean,
harekin egin nuen bertan goxo hiltzeko moduko
etxe iskanbilatsu bat.
Barruko arropatzat kotoi zuria hautatu behar:
haurtzaroko kulotak,
amaren agindua baitzen
neska txintxoek kotoi zuria baino ez janztea.
Hori ikusteko adina bizi izan balitz,
wanted paskina jarri izango zukeen amak postetxean,
jantzi izan ditudan beltz, gorri eta urdinak tarteko.
Edonola ere, arazorik batere ez nigatik
neskatxa txintxo baten eran hiltzeko,
Clorox eta Duz usainarekin.
Hamasei urte banitu barruko-arropetan,
hilko nintzateke galderaz beterik.
[1974]
Clothes
Put on a clean shirt / before you die, some Russian said. / Nothing with drool, please, / no egg spots, no blood, / no sweat, no sperm. / You want me clean, God, / so I’ll try to comply. // The hat I was married in, / will it do? / White, broad, fake flowers in a tiny array. / It’s old-fashioned, as stylish as a bedbug, / but it suits to die in something nostalgic. // And I’ll take / my painting shirt / washed over and over of course / spotted with every yellow kitchen I’ve painted. / God, you don’t mind if I bring all my kitchens? / They hold the family laughter and the soup. // For a bra / (need we mention it?), / the padded black one that my lover demeaned / when I took it off. / He said, “Where'd it all go?" // And I'll take / the maternity skirt of my ninth month, / a window for the love-belly / that let each baby pop out like an apple, / the water breaking in the restaurant, / making a noisy house I’d like to die in. // For underpants I’ll pick white cotton, / the briefs of my childhood, / for it was my mother’s dictum / that nice girls wore only white cotton. / If my mother had lived to see it / she would have put a WANTED sign up in the post office / for the black, the red, the blue I’ve worn. / Still, it would be perfectly fine with me / to die like a nice girl / smelling of Clorox and Duz. / Being sixteen-in-the-pants / I would die full of questions.