Poesia kaiera
Y doktorea, kexa bat daukat.
Zertara dator irribarre narritagarri hori?
Zergatik okertzen zara espantuka,
nire iraganari, nire minari, nire amorruari
buruz marmarrean?
Txiste bat al naiz?
Gas bat naiz?
Izugarri serioa da esaten dizudan guztia.
Ez dut hitz-jokorik egiten.
Ez dit mihiak irrist egiten.
Gordin ordaintzen dizut, esku-dirutan.
Garaiz etortzen naiz beti, ohartuko zinen.
Kantuan aritzen den gutxietakoa naiz.
Nire ahizpek barre egiten zidaten beti.
Barre, marrazten nuenean.
Barre, dantza egiten nuenean.
Barre, idazten nuenean.
Barre, jaten nuenean.
Kar, kar, kar.
Gernua eta malkoak darizkit.
Zuk puskatu zenuena naiz.
[1966]
Dr. Y., I have a complaint. / Why do you smile that liverish smile? / Why do you double over in a spaz and a swoon, / gurgling on my past, my grief, my bile? / Am I a joke? / Am I a gas? // Everything I say to you is awfully serious. / I don’t make puns. / I have no slips of tongue. / I pay in cold hard cash. / I am prompt as you have noted. / I am among the few who make songs. / My sisters laughed at me always. / When I drew pictures they laughed. / When I danced they laughed. / When I wrote they laughed. / When I ate they laughed. // Ha-ha-ha. // Urine and tears pour out of me. / I’m the one you broke.