Erreka horiek nola garbitu ezin jakin.

Automobilen artean gogoa galduta,

erosketa-poltsekin batera erortzen da

lurrera adorea, inon ez errukirik.

Badoaz usoak sorbaldan pausatzen ziren

garai haiek, haragia soilik izan zena

estatua bilakatu da. Edonon hautsa

eta orbela, ur arreak, leiho goibelak.

Ezagutu dut hemen utzi duzun usaina.

Tronpetak behar ditugu, mesedez, tronpetak.

Zeruari begira hodeien zain geratu

ez euriaren aiduru baizen itzalena.

Kristalaren bestaldean emakumezko bat

begiak malkotan telefonoz hitz egiten,

erosketa-poltsak lurrean barreiaturik;

badirudi bizitza bukatzera doala

baina aurrera doa tamalez geldiezin.

Mendia higatzen duen uraren antzera

higatzen digu gorputza malko bakar batek.

Ba ote dago zin egite telefonikoak baino gauza mingarriagorik?