Eta asfalto bustian ziren islatzen

kaleko argi desberdinak, iraunkorrak.

Lipar batez bizi eta hil eta bizi

planeta bakar baten begi ilunetan.

Haizeak puzten ditu izara hezeak

irudi abstraktuak osatuz temati.

Eta gu bestaldean babesaren bila,

eulia bezala negua iristean,

eulia elur gorritan harrapaturik.

Eta nori esan, edo nola, edo noiz,

segundo batean ispiluak dakarren

alkimia: eskalerik eskaleena.

Egunero ordu beretsuan kalea

zeharkatzen zuen huraxe, adibidez.

Gogoan ditugu egun eta etxeak,

egia atsegin genuen garai haiek.

Busti ziren kalean erori paperak

eta tinta nabarra zerien hitzei.

Etorkizunetik datozkigu engoitik

oroitzapenak.