I

Negua bukatzean

elurrak sentitzen duen dolumina

ezerekin ezin da alderatu,

ez bada,

ahoak mututzean,

izarak pairatzen duen etsipenarekin.

            II

Izaren korapiloak

bizkorregi

ari dira

ene urkamendia

eraikitzen.

            III

Izaren itsaso sakonean

indar abisalek

inarrosi zituzten

gure gorputz itsuak,

esku gosetiak

gero eta gehiago urrunduz.

            IV

Esnatzean

babesgabe uzten gaituzte izarek,

islarik gabeko ispilu dira orduan

ametsak oro,

eskuraezinak.