jostorratz gori bat

bihotzean sar baliote

gihar bat higi gabe egon litekeena

ixil eta deskantsu

barneko sua orri zuri bati baizik ez aitortuz

emakume banoaren iduna

inguratzen duen larru leguna

hanbat ez miretsirik, ez larru baliosik

ez andere haundiosik, baina haien lekuan

suge, krokodilo eta lehoin libroaren irudia

baizik ez lekuskeena

poeta da hizkuntzaz amodio urratua dagien

deus gutxi dakiela dakien

amoratu beti traditua

bere ergelkerian loriatzen den ergela

bere ametsak inori ebatsi ez dizkion ameslea

inori saldu nahi ez dizkiona

kaleko katuetan baratu eta hek laztantzen dituena

poetak hastio edo bekaitz ez dituena

bere ogiaz bere ahoa bazkatzen duena

bere zalantzez inorena

inori deus zor ez diona, salbu agian dena

sugarri infinito bat eskeintzen diotelako

bihotza haren berotan ezarriz ogitzeko bere adimena

poeta da bere buruari sekula poeta ez deritzona

sufrimenduan merezimendu eta loria ikustera bortxatua dena

lorian berriz haize buhada joankor

sortu bezain aise hiltzen dena

poeta da funtsean izaki bat ona

beharrik ala ondikoz

besterik izatea eman ez zaiona.