muxuka itzak denboraren krisantemoak,

Lauaxetaren alua, Lizardirena.

Eta utz ezak azken bat

gure arnoaren behazunean.

Ez haugu aspaldian izan.

Azkenengoz baga baten sehaskan

oroitzen haut,

miraila eskuetan.

Eta ez huen hausterrik begietan.