Poesia kaiera
Remaurian-en
Sven, Romaine eta Anyarentzat
I
Mendian behera
Ganibet-kirtenen horiak
Nire errotaren adinera
Daramatza olibak
Han harriak harria baketzen du
Urtaroz urtaroko olioarekin
Eta nire gurpilaren geldotasunak
iratzar lezake
lotan dagoena.
II
Tximeleta batek bihi bat asaldarazi
Bihi horrek beste bat
Hainbestekoa izan arte marruskadura hautsetan
Non zeruak bere esne urdina isurtzen baitu
Erditu diren harrien gainera
Egun bat sortua da
Egunaren begi irekien soako erroiztuan behera
Abiatzen dira zuhaitzak.
III
Eskuaren gaueko mailaraino
Hazi behar dute belarrek beti
Nire orrietako orri
Baina goiz aski
Eta tente
Zuhaitzen lorratzari segika
Amaraunak nola hausten diren
Sumatu dut nire eskuturreko zainen kontra
Gauaren lokarri oro eten arte
Eta orduan urrats bat egiten dut aurrera
Printza ezti-kolore hori bilakatu nahirik
Helduko den lehenbiziko pertsonaren irisean.
IV
Larrugorri ikusiaz nola altxatzen den eguna
Beraren begiek arakatu ahal izan arte
Muskerrek tatuaturiko hormez haraindi
Nire pultsuaren erritmoaren martxan
Antzina handiko zuhaiztiez harago
Nire desira bakar bat ere
Ezin bana daiteke bere jatorritik
Duela mila urteko
Gizaki baten soakoan
Malkar erogenoetan behera
Non haitzak dilindan
Behakoaren esperoan baitaude
Plazer-jauzi baten azpian
Zeruertz horretarako sortu gabeak direnak
Bezain muino patxadatsuen gainean
Zeinak kilometroek hezetzen baitituzte beren abegian
Eta begiradak bereizten.
V
Utzi marrazkiari zutitzen
Eta puntu bakoitzak
Lerro bat eman dezala
Nola eta ereindako alor bakoitza
Bere uztak altxarazten duen bezala
Edo hazkunde moteleko zuhaitzak nire titiburua.
Utzi marrazkiari zutitzen
Eta bihurtu ditzala nire hankak
Mahaiko hankak
Zeinetan lur hau
Zabaltzen baita eskuoihal bat bezala
Katilu bat bezala jarria
Uraren aiduru.
Utzi marrazkiari zutitzen
Eta bere pisua jasango du
Harik eta lerro bakoitza zabaldu
Eta zeharkatzen duen distantziak
Nire maitearen gaineko
Zeruaren tankera hartu arte.
Utzi marrazkiari zutitzen
Eta bere ezpainetatik isur dezala
Nire gurpila biraraz dezakeen guztia.
VI
Ni igo ahala
Izerdia dario mendiari
Bihotz-taupadak biziagotzen dira.
Harriak tantaka ari dira
Bizkarrezurrean behera irristan
Haranean
Ibaiaren ahoak isilka
Ura xuxurlatzen die alorrei belarrira.
Ilundu aurretik
Gailur honetatik mendi nirea
Jaitsi egin beharko nauzu.
VII
Estal nazazu estal
Barreiaturik nago-eta harkaitzaren zuria bezala
Eta ez da ezkutukorik geratzen argitan
Organo bakoitza
Eta beraren mekanismoak ikusgai daudelarik
Espermatozoideak eta obuluak
Agerira ekarriz
Ugaltzen ari diren tximeletak bezain argi
Halakoen hegoei begi ematerako
Berandu izango da
Eguzki so-egile honek
Sekula deus gaizki uler dezan.
VIII
Berbots goxoak
Eta ume baten ahotsak
Nire negarren turrustan
Lagundu zizuten
Nire umontziaren
Kolore ezin esanezkoa izendatzen
Zeren orduan nire adarretik
Hostoak erne ziren
Eta nik esetsi nion
Mihiarekin
Zure zuraren leinuari.
IX
Harriek oraindik epel
Zure eskuen zaporea dute
Luzerak eta garaierak galdu dute
Beren eskala zapaldaduna
Argia itsaso laņoraino beheititzen da
Jantzia ez dudan txabusinaren urekin
Ilunak arakatzen gaitu
Ukitze hutsez.
At Remaurian
for Sven, Romaine and Anya
I
Down from the mountain / The yellow of knife-handles / Past the olives / To the age of my mill / Wherein stone pacifies stone / With the oil of season after season / And a man sleeping / May be woken / By the stillness of my wheel.
II
A butterfly disturbs a grain / The grain another / Till there is such friction in the dust / The sky spills its blue milk / On the stones that have conceived // A day is born // Down the precipitous gaze of its opened eyes / The trees are led.
III
At the nocturnal level of the hand / Herbs must always grow / Leaf of my leaf / But early enough / And upright / Following in the wake of the trees / I have felt against the vein of my wrist / Webs breaking / Till every connection of the night is severed / And single I step forward to become / The honey-coloured fleck / On the iris of the first comer’s eye.
IV
Seen naked the day rises / Till its eyes can probe / Beyond the walls on which lizards tattooed / Beat the rate of my pulse / Through groves so ancient / No desire of mine / Can be separate from its origin / In the glance of a man / A millennium ago / Down erogenous slopes / Where poised boulders await / The staring / Behind a cataract of pleasure / Over hills as patient as the unconceived / To that horizon / Which miles moisten in their welcome / And sight divides.
V
Let the drawing stand up / And every dot / Yield a line / As the field that was sown / Is raised by its crop / And my nipple by the slow-growing tree. // Let the drawing stand up / And make of my legs / The legs of the table / On which this land is / Laid out like a towel / And placed like a bowl / Awaiting its water. // Let the drawing stand up / And its weight bear down / Till every line is opened / And the distance they cover / Is the format of the sky / Above my lover. // Let the drawing stand up / And pour from its lip / All that can turn my wheel.
VI
As I climb / The mountain sweats // The heart beats faster. / Stones drip / To trickle down the spine // In the valley / The mouth of the river like a rumour / Whispers water in the ear of the fields // Before it is dark / From this summit my mountain / You must descend me.
VII
Cover me cover me / That I am spread as the whiteness of rock / And no ignorance remains in the light / When every organ / With its workings is displayed / Letting spermatozoa and egg / Be as evident to sight / As pairing butterflies / The glance of whose wings / It will then be too late / For this gazing sun / Ever to misinterpret.
VIII
Sweet clamour / And the voice of a child / In the torrent of my cries / Helped you name / The unnameable colour / Of my womb / Since from my bough / My leaves then unfolded / And I pursued / With my tongue / The lineage of your wood.
IX
Stones still warm / Taste of your hands // Length and height lose / Their terraced scale // The light descends to the level sea // With the waters of the robe I do not wear // The dark examines us / By touch alone.