Aurkibidea
[ez, ez nazazu itzali oraindik]
[poetek gauez egiten dute lan]
[zugan ezagutu nituen mirariak]
[bart osteria Giocondaren behealdean]
[eta horregatik ez dizut telefonoz deituko]
[atean pilatzen dira biktimak]
[pentsamendu, hitzik gabe nago]
[iztaiak arimaren indarra dira]
[epai latzak idatzi ditut zuretzat]
[han behean, kondenatuak hiltzen ziren lekuan]
[lerroak pilatutako hautsa dira]
[heriotzaren itxura batzuetan]
[hogeita batean jaio nintzen udaberriz]
[espazio espazio handia nahi dut]
[soka lepoan jartzen zigutenean]
[ez dut inoiz Taranto eder ikusiko]
[eta zuk, beldurraren gaizkileak]
[o madarikatu, Jauna, traizio egin zidana]
[nire poesia sua bezain kartsua da]
[entzun gauzak azkar pasatzen]
[gazte guztiei gomendatzen diet]
Aurkibidea
[ez, ez nazazu itzali oraindik]
[poetek gauez egiten dute lan]
[zugan ezagutu nituen mirariak]
[bart osteria Giocondaren behealdean]
[eta horregatik ez dizut telefonoz deituko]
[atean pilatzen dira biktimak]
[pentsamendu, hitzik gabe nago]
[iztaiak arimaren indarra dira]
[epai latzak idatzi ditut zuretzat]
[han behean, kondenatuak hiltzen ziren lekuan]
[lerroak pilatutako hautsa dira]
[heriotzaren itxura batzuetan]
[hogeita batean jaio nintzen udaberriz]
[espazio espazio handia nahi dut]
[soka lepoan jartzen zigutenean]
[ez dut inoiz Taranto eder ikusiko]
[eta zuk, beldurraren gaizkileak]
[o madarikatu, Jauna, traizio egin zidana]
[nire poesia sua bezain kartsua da]
[entzun gauzak azkar pasatzen]
[gazte guztiei gomendatzen diet]
Ahizpari
Gure etorbidea goiza zen
isila, apiril goiza,
neskatilak bezala geldirik
ukuilura jaisten ginen
gure amets infinituetatik,
nolabait kontsolatzen gintuen
gaztetasun barregarri eta jolastiak,
ahuntzak bezalakoak ginen
belar pixka bat besterik ez genuen behar
eta ur apal pixka bat.
Orain, ekaitzak pozoitu egiten gaitu
eta gure bihotza bizitzako mila arriskuren
mesfidati bihurtu da,
agian besteei beldurra diegu
baina, azken batean, bere horretan jarraitu dugu
hiltzen ez den jainko baten sinestun,
baina, agian, elkar topatuko dugu
oztopo horiez haratago
aingeru ilun gisa
heriotza jasandakoak
baina oraindik sinets dezaketenak
zeruko hormetatik harago
lurralde santu eta argitsua sor daitekeela,
anai-arreba guztien lurra.
A mia sorella
Il nostro viale era il mattino, / silenzioso, mattino di aprile, / immote come fanciulle / scendevamo nell’aia / dei nostri sogni infiniti, / qualcosa ci consolava / la ridente e giocosa giovinezza, / eravamo come le capre / ci bastava un po’ d’erba / e un po’ di rorida acqua. / Adesso la tempesta ci avvelena, / e il nostro cuore é fatto sospettoso / dai mille pericoli di vita, / forse tremiamo per gli altri / ma in fondo siamo rimaste intatte / credenti in un Dio che non muore, / ma forse ci troveremo / oltre queste barriere / come angeli oscuri / che hanno patito la morte / ma che possono credere ancora / che oltre le mura del cielo / sorga una terra santa, edificante leggera, / la terra di tutti i fratelli.