Aurkibidea
[ez, ez nazazu itzali oraindik]
[poetek gauez egiten dute lan]
[zugan ezagutu nituen mirariak]
[bart osteria Giocondaren behealdean]
[eta horregatik ez dizut telefonoz deituko]
[atean pilatzen dira biktimak]
[pentsamendu, hitzik gabe nago]
[iztaiak arimaren indarra dira]
[epai latzak idatzi ditut zuretzat]
[han behean, kondenatuak hiltzen ziren lekuan]
[lerroak pilatutako hautsa dira]
[heriotzaren itxura batzuetan]
[hogeita batean jaio nintzen udaberriz]
[espazio espazio handia nahi dut]
[soka lepoan jartzen zigutenean]
[ez dut inoiz Taranto eder ikusiko]
[eta zuk, beldurraren gaizkileak]
[o madarikatu, Jauna, traizio egin zidana]
[nire poesia sua bezain kartsua da]
[entzun gauzak azkar pasatzen]
[gazte guztiei gomendatzen diet]
Aurkibidea
[ez, ez nazazu itzali oraindik]
[poetek gauez egiten dute lan]
[zugan ezagutu nituen mirariak]
[bart osteria Giocondaren behealdean]
[eta horregatik ez dizut telefonoz deituko]
[atean pilatzen dira biktimak]
[pentsamendu, hitzik gabe nago]
[iztaiak arimaren indarra dira]
[epai latzak idatzi ditut zuretzat]
[han behean, kondenatuak hiltzen ziren lekuan]
[lerroak pilatutako hautsa dira]
[heriotzaren itxura batzuetan]
[hogeita batean jaio nintzen udaberriz]
[espazio espazio handia nahi dut]
[soka lepoan jartzen zigutenean]
[ez dut inoiz Taranto eder ikusiko]
[eta zuk, beldurraren gaizkileak]
[o madarikatu, Jauna, traizio egin zidana]
[nire poesia sua bezain kartsua da]
[entzun gauzak azkar pasatzen]
[gazte guztiei gomendatzen diet]
Bakarrik egongo naiz?
Ordurako ekaitzak sortzen zituen
barne sua nigan esnatzen dudanean
eta indartsua, askea, bizia naizenean,
orduan bakarrik egongo naiz?
Eta agian errotik aterako dut
maitasunaren itxaropen baztertua,
gogoratuko dut giza muga ororen
fruitua oroimen eza dela,
guztiz hondoratuko naiz datorrenean...
Baina zure eskuak atzo lehen aldiz
hasitakoagatik dar-dar egin ezean,
desio dudan ezaugarri bizi oro
zure neurrietan ustelduko da.
Sarò sola?
Quando avrò alzato in me l’intimo fuoco / che originava già queste bufere / e sarò salda, libera, vitale, / allora sarò sola? // E forse staccherò dalle radici / la rimossa speranza dell’amore, / ricorderò che frutto d’ogni / limite umano è assenza di memoria, / tutta mi affonderò nel divenire... // Ma fino a che io tremo del principio / cui la tua mano mi iniziò da ieri, / ogni attributo vivo che mi preme / giace incomposto nelle tue misure.