Poesia kaiera
Aurkibidea
[ez, ez nazazu itzali oraindik]
[poetek gauez egiten dute lan]
[zugan ezagutu nituen mirariak]
[bart osteria Giocondaren behealdean]
[eta horregatik ez dizut telefonoz deituko]
[atean pilatzen dira biktimak]
[pentsamendu, hitzik gabe nago]
[epai latzak idatzi ditut zuretzat]
[han behean, kondenatuak hiltzen ziren lekuan]
[lerroak pilatutako hautsa dira]
[heriotzaren itxura batzuetan]
[hogeita batean jaio nintzen udaberriz]
[espazio espazio handia nahi dut]
[soka lepoan jartzen zigutenean]
[ez dut inoiz Taranto eder ikusiko]
[eta zuk, beldurraren gaizkileak]
[o madarikatu, Jauna, traizio egin zidana]
[nire poesia sua bezain kartsua da]
[entzun gauzak azkar pasatzen]
[gazte guztiei gomendatzen diet]
Aurkibidea
[ez, ez nazazu itzali oraindik]
[poetek gauez egiten dute lan]
[zugan ezagutu nituen mirariak]
[bart osteria Giocondaren behealdean]
[eta horregatik ez dizut telefonoz deituko]
[atean pilatzen dira biktimak]
[pentsamendu, hitzik gabe nago]
[epai latzak idatzi ditut zuretzat]
[han behean, kondenatuak hiltzen ziren lekuan]
[lerroak pilatutako hautsa dira]
[heriotzaren itxura batzuetan]
[hogeita batean jaio nintzen udaberriz]
[espazio espazio handia nahi dut]
[soka lepoan jartzen zigutenean]
[ez dut inoiz Taranto eder ikusiko]
[eta zuk, beldurraren gaizkileak]
[o madarikatu, Jauna, traizio egin zidana]
[nire poesia sua bezain kartsua da]
[entzun gauzak azkar pasatzen]
[gazte guztiei gomendatzen diet]
Iztaiak arimaren indarra dira,
isilak, ilunak,
hosto-ernamuinak,
hortik dator bizitzaren hazia.
Iztaiak mina dira,
poesia eta paranoia dira,
gizonen delirioa.
Zentzumenen oihanean galtzea
arima pozoiarekin asfaltatuz,
baina iztaietatik Jainkoa sor daiteke
eta San Agustin eta Abelardo,
orduan ahotsen nahasmena
gure haragietara jaitsiko da
aiene iluna erauzteko
Lurraz harandiko jaiotzetatik.
Gli inguini sono la forza dell’anima, / tacita, oscura, / un germoglio di foglie / da cui esce il seme del vivere. / Gli inguini sono tormento, / sono poesia e paranoia, / delirio di uomini. / Perdersi nella giungla dei sensi, / asfaltare l’anima di veleno, / ma dagli inguini può germogliare Dio / e sant’Agostino e Abelardo, / allora il miscuglio delle voci / scenderà fino alle nostre carni / a strapparci il gemito oscuro / delle nascite ultraterrestri.