Poesia kaiera
Aurkibidea
[ez, ez nazazu itzali oraindik]
[poetek gauez egiten dute lan]
[zugan ezagutu nituen mirariak]
[bart osteria Giocondaren behealdean]
[eta horregatik ez dizut telefonoz deituko]
[atean pilatzen dira biktimak]
[pentsamendu, hitzik gabe nago]
[iztaiak arimaren indarra dira]
[epai latzak idatzi ditut zuretzat]
[han behean, kondenatuak hiltzen ziren lekuan]
[lerroak pilatutako hautsa dira]
[heriotzaren itxura batzuetan]
[hogeita batean jaio nintzen udaberriz]
[espazio espazio handia nahi dut]
[soka lepoan jartzen zigutenean]
[ez dut inoiz Taranto eder ikusiko]
[eta zuk, beldurraren gaizkileak]
[o madarikatu, Jauna, traizio egin zidana]
[nire poesia sua bezain kartsua da]
[entzun gauzak azkar pasatzen]
[gazte guztiei gomendatzen diet]
Aurkibidea
[ez, ez nazazu itzali oraindik]
[poetek gauez egiten dute lan]
[zugan ezagutu nituen mirariak]
[bart osteria Giocondaren behealdean]
[eta horregatik ez dizut telefonoz deituko]
[atean pilatzen dira biktimak]
[pentsamendu, hitzik gabe nago]
[iztaiak arimaren indarra dira]
[epai latzak idatzi ditut zuretzat]
[han behean, kondenatuak hiltzen ziren lekuan]
[lerroak pilatutako hautsa dira]
[heriotzaren itxura batzuetan]
[hogeita batean jaio nintzen udaberriz]
[espazio espazio handia nahi dut]
[soka lepoan jartzen zigutenean]
[ez dut inoiz Taranto eder ikusiko]
[eta zuk, beldurraren gaizkileak]
[o madarikatu, Jauna, traizio egin zidana]
[nire poesia sua bezain kartsua da]
[entzun gauzak azkar pasatzen]
[gazte guztiei gomendatzen diet]
Zu zinen egia, nire muga,
nire sare ahula,
baina erori egin naiz
ongiaren eta gaizkiaren zuhaitzaren kontra,
nik ere jan nuen sagarra
zure nonahikotasunetik
eta lortu nuen
jakinduria ororen hutsunea,
nire doktrina zinelako,
eta zure bizitzako kalizak
arrosa guztiak desloratzen zituen.
Orain nahastuta zaude
liraren argudio ilunekin
baina alferrik ari zara zure ahotsa itotzen
zuhaitzen sustrai espiraletan,
alferrik ari zara intzirika
lurrazpitik,
zure bila etorriko naizelako
zure legamia hondeatuko dut,
ama, espirituetan bilatuko dut
argiena eta geldoena,
zure begiak zituena
eta zure ahots garbia
eta zure bihotz gozoa
izarrez soilik egina.
Tu eri la verità, il mio confine, / la mia debole rete, / ma mi sono schiantata / contro l’albero del bene e del male, / ho mangiato anch’io la mela / della tua onnipresenza / e ne sono riuscita / vuota di ogni sapienza, / perché tu eri la mia dottrina, / e il calice della tua vita / sfiorava tutte le rose. / Ora ti sei confusa / con gli oscuri argomenti della lira / ma invano soffochi la tua voce / nelle radici-spirali degli alberi, / invano getti gemiti / da sotto la terra, / perché io verrò a cercarti / scaverò il tuo fermento, / madre, cercherò negli spiriti / quello più chiaro e più fermo, / colui che aveva i tuoi occhi / e la tua limpida voce / e il tuo dolce coraggio / fatto soltanto di stelle.