Aurkibidea
[ez, ez nazazu itzali oraindik]
[poetek gauez egiten dute lan]
[zugan ezagutu nituen mirariak]
[bart osteria Giocondaren behealdean]
[eta horregatik ez dizut telefonoz deituko]
[atean pilatzen dira biktimak]
[pentsamendu, hitzik gabe nago]
[iztaiak arimaren indarra dira]
[epai latzak idatzi ditut zuretzat]
[han behean, kondenatuak hiltzen ziren lekuan]
[lerroak pilatutako hautsa dira]
[heriotzaren itxura batzuetan]
[hogeita batean jaio nintzen udaberriz]
[espazio espazio handia nahi dut]
[soka lepoan jartzen zigutenean]
[ez dut inoiz Taranto eder ikusiko]
[eta zuk, beldurraren gaizkileak]
[o madarikatu, Jauna, traizio egin zidana]
[nire poesia sua bezain kartsua da]
[entzun gauzak azkar pasatzen]
[gazte guztiei gomendatzen diet]
Aurkibidea
[ez, ez nazazu itzali oraindik]
[poetek gauez egiten dute lan]
[zugan ezagutu nituen mirariak]
[bart osteria Giocondaren behealdean]
[eta horregatik ez dizut telefonoz deituko]
[atean pilatzen dira biktimak]
[pentsamendu, hitzik gabe nago]
[iztaiak arimaren indarra dira]
[epai latzak idatzi ditut zuretzat]
[han behean, kondenatuak hiltzen ziren lekuan]
[lerroak pilatutako hautsa dira]
[heriotzaren itxura batzuetan]
[hogeita batean jaio nintzen udaberriz]
[espazio espazio handia nahi dut]
[soka lepoan jartzen zigutenean]
[ez dut inoiz Taranto eder ikusiko]
[eta zuk, beldurraren gaizkileak]
[o madarikatu, Jauna, traizio egin zidana]
[nire poesia sua bezain kartsua da]
[entzun gauzak azkar pasatzen]
[gazte guztiei gomendatzen diet]
Izango banu
Neskatila baten arintasuna izango banu
bihotz torturatu, astun
honen ordez, eta baldin baneki
urak aratzak direla mitoetako sakrifizioen
parte banintz bezala,
zaporerik gabeko memoria biluztuko nuke
zugan murgiltzeko, nire gizon eginda.
Ipuinik emankorrenak zor dizkizut
sekula galbururik ematen ez duen nire lurretik.
Eta hitzak zor dizkizut erleak
loreari eztia zor dion moduan. Maite zaitudalako
laztana, betidanik, infernua baino lehen
paradisua baino lehen, nire gorputz
uzkurra buztinetara bota
baino lehenago ere. Laztana
zeinen astuna den zu gurdian eramatea
bero-galdatan gidatzen dudanean
zure milaka atsedenen ahotara!
Se avess’io
Se avess’io levità di una fanciulla / invece di codesto, torturato, / pesantissimo cuore e conoscessi / la purezza dell’acque come fossi / entro raccolta in miti-sacrifici, / spoglierei questa insipida memoria / per immergermi in te, fatto mio uomo. // Io ti debbo i raccolti più fruttuosi / della mia terra che non dà mai spiga / e ti debbo parole come l’ape / deve miele al suo fiore. Perché t’amo / caro, da sempre, prima dell’inferno / prima del paradiso, prima ancora / che io fossi buttata nell’argilla / del mio pavido corpo. Amore mio / quanto pesante è adducerti il mio carro / che io guido nel giorno dell’arsura / alle tue mille bocche di ristoro!