[Badun odola, arnasa]

Badun odola, arnasa.

Haragiz haiz egina

adatsez eta begiradaz

hi ere. Lurrak eta landareak,

martxoko zeruak, argiak,

dar-dar zagiten eta hire antza diten…

hire irria eta hire ibilia

ur ikaratuen antzera…

betarteko hire zimurra

hodei bilduen antzera…

hire gorputz samurra

lur zokorra eguteran.

Badun odola, arnasa.

Lur honetan bizi haiz.

Ezagun ditun zaporeak

urtaroak esnaldiak,

jolas egin dun eguzkitan,

gurekin mintzatu haiz.

Ur zilarra, udaberriko

kimua, lurra,

isilune emankorra,

neskatila hintzela jolastu izan haiz

zeru ezberdin baten azpian,

isiltasuna zagon hire begietan,

hodei bat sakonetik

isurtzen duen iturburuaren gisan.

Orain ari haiz irrika eta dardaraka

isiltasun honen gainean.