[Eta orduan guk, bilauok]

Eta orduan guk, bilauok,

maite genuenok arrats

xuxurlaria, etxeak,

ibai ertzeko basabideak,

leku haietako argi gorriak

eta lohiak, oinaze

goxatua eta isildua…

guk erauzi genituen eskuak

kate bizitik

eta isildu egin ginen, baina bihotza

durduzatu zitzaigun odolez

eta ez zen gehiago izan goxotasunik,

ez zen gehiago izan ibai ertzeko

basabidean utziesterik…

…ez ginen gehiago izan zerbitzariak, jakin bagenekienez

bakarrik egoten eta bizirik.