Gure ametsen gerizan

                        Txema Aranaz-i

Hirian eneatzen hasiak edo, agian,

etorkizunari luzetsiak soilik,

itsas bazterrera heldu ginen

argi-zirrinta atzarri

igurikitzeko xedetan...

Lo pisu batek, ordea, laster hartu...

Eta itsasoaren orroak lo-hautsi gintuenean

zeru-ertz goibelean oskorriko odola

gatzatua zela ikusi genuen,

biharamuneko goiza

erditze gaizto batean

galdu izan balitz bezala...

Orduan gure ametsen gerizan suertatu

sarraski eta bidegabekeria orori

ohartu ginen;

eta sutautsezko lupu beltzek

itxaropenaren beira lausoetan

beren amaraunak zabaldu zituzten

bet-betan.

Gero kaioek

aspaldiko partez mutu,

ezagutzen zuten letra bakarra

behin eta berriz idazteari ekin zioten

hondartzako arbel hezean,

gaztigu gisan

edo...

Atzenean,

gogoa abaildurik,

hirira itzultzera

deliberatu ginen

eta lehen ostatuan,

behialako viking-ek ezpata-buruak bezala

godalet bedera eskuetan tinkaturik,

egin genuen topa...

... beste parabisurik ezean,

Odin-ek, behintzat,

Valhöll-en sartzea

eragotz ez ziezagun...

w2000