Rhodas

              cum suis uiuat ualeatque moechis,

              quos simul complexa tenet trecentos,

              nullum amat uere, sed identidem omnium

              ilia rumpens

                                Cat., XI

Astelegun gorrietan ere

zure ondoan ahal banendi egon

ogiari estekatzen gaituzten

lokarriak hautsirik betikoz,

eta Ulisesek Ziklopearena iduri,

ahal banitza, amarruak medio,

kate-begi guziak deuseztatu,

desegin izterbegiak oro,

pintatuko nuke beltzez leihoa,

eta bortak zimentaz hertsiko;

bideak ezabatuko nituzke

paretako kartan eta gero

zokoan lo datzan telefonoa,

zakur otzan, goxo, zahar antzo,

askatuko nuke hedeak moztuz,

zure ondoan ahal banendi egon...

Zeren... zertako borta eta leihoa?

Telefona, bideak, zertako?

Zu izanen paisaia, lagun bakarra...

Nire bi esku hauek

zure soinaren xendretan barrena

galduko lirateke bozkarioz;

eta argirik gabeko gau minean ere,

zure izterren arteko borta hori

beti irekirik kausituko.