Aurkibidea
Sarrera. Koldo Izagirre
Tamariza eta pikondoa I (amodio galduak)
Tamariza eta pikondoa II (denboraren marka)
Egunen batean beharko dugu pausatu
Gure uharteak iazko xarma ia dena galdu du
Yoknapatawpha-ko kondat-herrian
"Gaur ireki diet itsasoari eta haizeari leihoa"
Itsas aurrean egin nuen ametsa
Aurkibidea
Sarrera. Koldo Izagirre
Tamariza eta pikondoa I (amodio galduak)
Tamariza eta pikondoa II (denboraren marka)
Egunen batean beharko dugu pausatu
Gure uharteak iazko xarma ia dena galdu du
Yoknapatawpha-ko kondat-herrian
"Gaur ireki diet itsasoari eta haizeari leihoa"
Itsas aurrean egin nuen ametsa
Hemen datza Popeye (Faulkneren oroitzapenez)
Popeye espetxeratu duten presondegiko patioan
ilunabarreko haize-boladak beldurgarri astintzen duen
paradisuko zuhaitz horren aldean
Pariseko UNESCOren jardineko Calderen mobilek
historia aurreko fosiltzarrak dirudite.
Eta, nor ausartuko ote UNESCOren zuzendariari
gorazarre egiten?
Eta nork eresi bat kantatuko ote dio
euren zerbitzari den Edozein-Edozer jaunari?
Baina Popeye hiltzaile beltza, presondegiko
leiho ondotik bere bizia eta heriotza
kantari dihardu eta berarekin batean
beste gaizkile beltz andana mixerablea
koru eginez,
euren herriaren patu txarrari garrasika:
«Quat' jou' enco'! et alo'! y vont pend'
le meilleu' ba' yton du Missisipi du No'!!»