Tokian toki itsatsitakoa

izan ohi da

gizakiaren oroitzapena.

Bizitzan zehar

ikasten eta ikusten dituen gauzak

itsasten zaizka

eta bere zerbait bihurtzen.

              Ni lur honetan

              nabil,

              han-hemenka

              bazter guztiak

              nire baitara bihurtu nahiz,

              gure lurraren hatsa

              usaina

              lurrina

              gure lurraren mendi, zuhaitz

              erreka eta ibai

              alor, etxe eta hiri

              soro eta eremu

              arto, iratze, ardantza eta gari,

              gure lur honek

              bizkarrean dituen bazter guztiak,

              gizakiak eta gizakienak,

              nituzke nireganatu nahi,

              denak

              kolkoratu nahi ditut

              emeki

              astiro

              sakonki

              nire oroimena ez dadin ahantz sekula,

              nirekin bat egin daitezen,

              bihar ilunabarrean

              betirako loaren ametsean

              haietako bat izan nadin munduko ihauterian.

w1977