Baso galduen erdian,

kare-arrizko mendiak

gorri, aizto ta mutur, iparrak

melar zorroztu sarriak.

Lur aitu baten azurki

penagarri ta larriak...

Labandutako gantzu ondarrez,

azpitik, zerbait bustiak.

Zeatu zitun aldiak,

lasatzen ditu euriak.

Noizbait, asperen gisan, egozten

ditue elorri urriak.

Miñaren erreiñu eder,

maite deutsudaz zauriak:

Iretargiak maite ditun lez

abar urratu ta ausiak.

w1961