6. agerraldia

 

 

(Argia are ilunagoa da. aylan ohearen gainean dago. Ohea patera bat da.)

 

aylan: Hondartza batean utzi gintuzten, oihu egiten ziguten beste gizon batzuekin, itsasontzi batera igotzeko agindu ziguten. Itsasontzia txikia zen. Gu asko ginen. Motor txiki bat zuen. Oso astiro egiten zuen aurrera. Gaua zen, gau iluna. Nora gindoazen galdetu nuen. Gizon batek ez galdetzeko esan zidan, ikusiko nuela iritsitakoan. Nora iritsitakoan, galdetu nuen. Ez galdetzeko esan zidan gizonak. Itsasoari beldur nion. Ez dakit igerian, inork ez dit igerian irakatsi. Gure herrian ez dago itsasorik, ez dugu igeri egiteko lekurik. Ez nekien igerian. Itsasoak alde batera eta bestera kulunkatzen zuen itsasontzia. Asko ginen. Itsasoak alde batera eta bestera kulunkatzen zuen itsasontzia, gero eta indartsuago. Irauli egingo zela pentsatu nuen. Batzuk itsasora erori ziren. Itsasontzia gidatzen zuenak aurrera egin zuen. Ni ez nintzen uretara erori. Ez dakit igerian, inork ez dit irakatsi. Itsasontzia gidatzen zuenak aurrera egin zuen. Hondartza batera iritsi ginen. Itsasontziak buelta eman eta alde egin zuen. Poliziak etorri ziren handik gutxira. Erdia baino gutxiago iritsi ginen.

 

(Isilunea. luis ohe azpitik ateratzen da.)

 

luis: Entzun! Jada ez da oihurik entzuten.

 

aylan: Nik entzuten ditut.

 

luis: Bai? Nik ez, ba.

 

aylan: Nik etengabe entzuten ditut.

 

luis: Zer diote?

 

aylan: Ez dira isiltzen.

 

luis: Kanpora aterako naiz, zer gertatzen den ikustera, laster itzuliko naiz.

 

aylan: Ez joan mesedez, ez bakarrik utzi.

 

luis: Konforme… (Isilunea) Zer egin nahi duzu?

 

aylan: Nekatuta nago, nahi duzuna.

 

luis: Poema bat irakurriko dizut, nahi baduzu, edo ipuin bat.

 

aylan: Nahi duzuna.

 

luis: Ipuin bat kontatuko dizut.

 

aylan: Baina zuk poemak idazten dituzu, ezta?

 

luis: Bai, tira, denetarik. Poemak idazten ditut gehienbat baina ipuinak ere maite ditut, nireak ez direnak, batez ere. Kontatuko dizut bat?

 

aylan: Kontatu.

 

luis: Tira ba.

        Bazen behin laguna itsasoan ito zitzaion neska inuit bat. Inuit da eskimalen benetako izena. Pena handia hartu zuen neskak, laguna ito egin zitzaiolako. Inork ezin zuen kontsolatu. Neskak huraxe maite zuen, ez zuen herriko beste mutilik maite.
        Hainbeste maite zuen, ezen beste bat egitea otu zitzaion, beste bat, baina haren berdina: balearen gantza hartu, eta lagun itoaren forma eman zion.
        Benetakoa zirudien gantzezko mutil hark.
        — Laztan nazazu! —esan zuen balearen gantzarekin eginiko mutilak.
        Eta neskak eginiko laztanak bizia eman zion.
        Groenlandiako itsasbazterreko txabola batera joan ziren bizitzera biak.
        Mutila arrantzan nekatuta iristen zenean, honela esaten zion:
        — Laztan nazazu!
        Eta neskaren laztanak suspertu egiten zuen.
        Fokak ehizatzen ari zen batean ondoeza egin zitzaion mutilari: eguzkiak urtu egiten zuen. Tantaz tanta, izerdiz izerdi, gero eta txikerragoa ari zen bihurtzen.
        Tantaz tanta, izerdiz izerdi.
        Gantza metatxo bat iritsi zen txabolara.
        Neskak ezin izan zuen laztandu. Pena handia hartu zuen.
        Baina balearen beste gantz puska bat hartu eta itotako lagunaren forma eman zion ostera.
        Eta eskultura amaitzen ari zela, hauxe entzun zuen:
        — Laztan nazazu!
 

(Isilunea.)

 

aylan: Balearen gantza banu anaiak egingo nituzke.

 

luis: Ama eta aita ez?

 

aylan: Ama eta aita bizirik daude.

 

(Isilunea.)

 

luis: Gustatu zaizu ipuina?

 

aylan: Nahiago ditut aitak errezitatzen zizkidan poemak.

 

luis: Gauero errezitatzen zizkizun?

 

aylan: Bai.

 

luis: Egunero?

 

aylan: Egunero.

 

luis: Nik ere gauero irakurtzen dut, bestela ez nau loak hartzen.

 

aylan: Ni ere beldur nintzen baina orain ez.

 

luis: Zergatik?

 

aylan: Nekeak beldurra gainditu dit.

 

luis: Hartu atseden.

 

aylan: Irakurridazu poema bat.

 

luis: Poema bat?... Ez dakit. Ez dakit ganorazkorik dudan, koadernoan begiratuko dut. (Koadernoko orriak pasatzen ditu aurrera eta atzera) Ez dakit, hemen ditudanetatik ez dut orain irakurtzeko modukorik aurkitzen.

 

aylan: Idatzi egin beharko duzu.

 

luis: Lagunduko didazu?

 

aylan: Nekatuta nago.

 

luis: Bion artean errazago lortuko dugu.

 

aylan: Zeu zara idazlea.

 

luis: Zuk ere idazten duzula esan duzu.

 

aylan: Aspaldi ez dut idatzi.

 

luis: Zu egon lasai, nik idatziko dut, zuk ahoz esan. Zeri buruzko poema idatziko dugu? (Pentsatzeko denbora hartzen du) Badakit, etorkizunari buruzkoa idatziko dugu, zer deritzozu? Imajinatu zure etorkizuna eta horri buruzko poema idatziko dugu, elkarrekin. Tira ba, zeu hasi.

 

(Isilunea.)

 

aylan: Etorkizuna ez dator, zain gaude baina ez dator, ez digute beste aukerarik ematen eta etorkizuna ez dator, ez dugu nora joan, alferrik da, bihar atzo da egunero, behin eta berriz, egunero, etorkizuna ez dela etorriko dakigula bizi gara herritarrak izan nahi duten emakumeak, ume bizi nahi duten haurrak eta pertsona zahartu nahiko lukeen jendea.