Bosgarren eszena

MARKESA sartu berria da eszenatokiaren beste aldetik eta begirunez besoa ukitzen dio OSTALARIAri. Honek harritutakoaren begirada itzultzen dio.

OSTALARIA: Jesus, Markes! Zenbat pozten nauen zu ikusteak! Zer moduz zure abenturak? Eta gazte-pipil horiek?

MARKESAk hartu besotik eta joan-etorri lasaian hasten dira biak oholtza gainean; makurtzen zaio (MARKESA) belarrira eta galdetu dionaren erantzuna ematen dio.

NAGUSIA: Begira, Jacques! Dena kontatzen dio! Txerri memel ahalena!

OSTALARIA: Miretsi egiten zaitut. (Belarrira hitzegiten dio berriz MARKESAk.) Beti izan duzu arrakasta handia emakumeekin!

MARKESA: Eta zuk, ez al daukazu kontatzekorik ezer? (OSTALARIAk burua dantzatzen du.) Eta kondetxoa, tapoi, nano, sarritako hori...

OSTALARIA: Ez dut jada ikusten.

MARKESA: Baina nola? Zergatik uxatu duzu nano hori?

OSTALARIA: Ez dut atsegin.

MARKESA: Baina nola ez duzula atsegin? Nano guztietan adoragarriena da eta! Ni maite al nauzu oraindik?

OSTALARIA: Baliteke...

MARKESA: Itzuliko naizelakoan zaude eta portaera ezinobearen abantailak gorde nahi dituzu!

OSTALARIA: Eta beldurra ematen al dizu horrek?

MARKESA: Emakume arriskutsua zara!

MARKESA eta OSTALARIA joanetorrian dabiltza oholtzan paseiatuz bezala; beste bikote bat hurbiltzen zaie: AMA eta ALABA dira.

OSTALARIA (harritu papera eginez): Jainko maitea! Egia ote? (Askatu MARKESAren besotik eta bi emakumeengana hurbiltzen da.) Zu al zara andrea?

AMA: Bai, neu naiz...

OSTALARIA: Zer moduz? Non eta ze berri denbora guzti honetan?

AMA: Ezagutzen duzu gure zoritxarra. Oso umil bizi gara eta oso apartatuta.

OSTALARIA: Onartzen dut zuen aparteko bizitza, baina zergatik ni alde batera utzi?

ALABA: Hamaika aldiz gogoratu gara arna ta biok zurekin, andrea, baina esaten zidan: «Madame de La Pommeraye-k? Honezkero ahaztu gaitu».

OSTALARIA: Hori bidegabekeria! Pozten naiz ikusteaz. Hau Arcis-eko Markesa da. Nere laguna. Bera aurrean egoteak ez zaituzte molestatu behar. Baina nola hazi den andereño hau!

Laurek jarraitzen dute paseiatzen.

NAGUSIA: Aizak, Jacques, atsegina zaidak ostalari hori. Apostu, ez deia ostatu horretan jaioa. Beste maila batekoa duk. Asmatu ohi ditudan gauzetako bat duk hori.

OSTALARIA: Bai horixe! Zenbat edertu den andereñoa!

NAGUSIA: Hago ziur, eme noblea duk.

MARKESA (bi emakumeei): Baina gera zaitezte beste pixkatean! Ez oraindik joan!

AMA (lotsati): Ez, ez, bezperetara joan behar dugu... Goazen, ume!

Makurtu eta joan egiten dira.

MARKESA: Jainko maitea, Markesa, nortzu dira emakume horiek?

OSTALARIA: Ezagutzen dudan jenderik zoriontsuena. Konturatu al zara ze pake? Ze baretasun? Jakinduria handikoa dirudi apartatua bizitzeak.

MARKESA: Markesa, barrua kezkak hartuko lidake gure hausturak mutur triste horretaraino eramango bazintu.

OSTALARIA: Eta nahiago al zenuke kondetxoari berriz atea irekiko banio?

MARKESA: Tapoiari? Jakina!

OSTALARIA: Hori al da zure aholkua?

MARKESA: Zalantzarik ez.

OSTALARIA jaitsi egiten da ohoitzatik.

OSTALARIA (JACQUES eta NAGUSIAri haserre): Entzun al diozue?

Hartu mahaitik baso bat eta edan egiten du. Ondoren oholtza ertzean eseriko da. MARKESA ondora eseriko zaio. OSTALARIAk jarraitzen du:

        Zenbat zahartzen nauten gauza hauek! Lehengo aldiz ikusi nuenean, ez zen hiru arra baino handiagoa.

MARKESA: Damaren alabaz ari al zara?

OSTALARIA: Bai. Eta loretan dagoen arrosaren ondoan, arrosa ximelaren pare sentitu naiz. Begiratu al diozu ondo?

MARKESA: Jakina.

OSTALARIA: Eta ze deritzozu?

MARKESA: Amabirjiña dirudi.

OSTALARIA: Hori begiratua!

MARKESA: Hori ahotsa!

OSTALARIA: Hori azala!

MARKESA: Hori itxura!

OSTALARIA: Hori irriparrea!

JACQUES: Jainkoaren izenean Markes, hola jarraitzera, ez zara sekula irtengo honetatik.

OSTALARIA (JACQUESi): Horixe ez dela irtengo!

OSTALARIA altxa, hartu basoa eta edan egiten du.

MARKESA: Hori gorputza!

Hori esan, altxa eta irten egingo da oholtzan zirkulu arku bat eginez.

OSTALARIA (JACQUES eta NAGUSIAri): Amuan erori da.

JACQUES: Ostalari andrea, andre Markesa munstro bat da.

OSTALARIA: Eta Markesa! Zergatik utzi zion andre markesa maitatzeari!

JACQUES: Ostalari andrea, seguru ez duzula ezagutzen Labana eta Zorroaren kondaira polita.

NAGUSIA: Ez didak sekula kontatu.