Poesia kaiera
Leherketa
Leherketaren egunean itzalak
meatze sarrerarantz zeuden zuzenduta:
eguzkitan lo egiten zuen zepak.
Bidean behera bazetozen gizonak botak jantzita
maldizioa eta pipa-kea eztulka
isiltasun freskoa sorbaldatik astintzen.
Batek untxiei segitu zien; ez zituen harrapatu;
hegatxabal arrautzen habia batekin itzuli zen;
erakutsi egin zizkien; belarretan gorde.
Hala pasatu ziren, bizar eta zamarra,
aitak, anaiak, izengoitiak, barreak,
atetzar zabalduetatik barna.
Eguerdian, dardara nabaritu zen; behiek
hausnartzeari utzi zioten une batez; eguzkia,
bero-lainoan bilduta, ilundu egin zen.
Hildakoak gure aurretik doaz,
Jainkoaren etxean eserita daude eroso,
aurrez aurre ikusiko ditugu—
kaperetako letrak bezain argi
esan zuen, eta segundo batez
alargunek leherketako gizonak ikusi zituzten
bizitzan ez bezala handira joka
nola urrea txanponetan, eta ematen zuen
eguzkitatik haiengana zetozela;
bat arrautzak eskuetan, hautsi gabe.
The Explosion
On the day of the explosion / Shadows pointed towards the pithead: / In the sun the slagheap slept. // Down the lane came men in pitboots / Coughing oath-edged talk and pipe-smoke, / Shouldering off the freshened silence. // One chased after rabbits; lost them; / Came back with a nest of lark’s eggs; / Showed them; lodged them in the grasses. // So they passed in beards and moleskins, / Fathers, brothers, nicknames, laughter, / Through the tall gates standing open. // At noon, there came a tremor; cows / Stopped chewing for a second; sun, / Scarfed as in a heat-haze, dimmed. // The dead go on before us, they / Are sitting in God’s house in comfort, / We shall see them face to face — // Plain as lettering in the chapels / It was said, and for a second / Wives saw men of the explosion // Larger than in life they managed — / Gold as on a coin, or walking / Somehow from the sun towards them, // One showing the eggs unbroken.