—3—

Belmontek sasikoa, gezurrezkoa modan jarri zuen arte mototsa moztea guztiz ohikoa zen zezenketari uzten zioten toreroen artean, mototsa bera egiazkoa, ilezkoa zelako, hain zuzen, trentzatua, zaindua. Guztiz ekintza solemnea omen zen, familia giroan egiten omen zena; senitartekoen poza eta toreroaren tristura zuria beltzaren gainean bezalakoak omen ziren. Frascuelo-ri 1890eko urriaren 20 batean moztu zioten: bere emazteak mototsa bost zatitan banatu zuen; seme-alabek, banan-banan, moztu zituzten zati horietako bakoitza, emazteak urrea bailiran bildu omen zituenak. Guraizeen eragin bakoitzean Frascuelo-ri arima zati bat erortzen zitzaion.

        — Mototsa moztu didazue.

        — Pozik egon zaitezke beste zer bat moztu ez badi zugu.

        Petronio komisarioa mintxuria egin bailitzaion zegoen, begiak zuri, bi ilargi bete bezain zuri. Gutierrezek egindako akatsen zerrenda gogorarazten zion.

        — Lekualdaketa ongi etorriko zaizu.

        — Hil egin nauzue.

        Lanpostu berria, non jubilatu artean gelditzen zitzaizkion egunak —ez askorik, bestalde— pasatzera kondenatua baitzen, mapetan ere ageri ez zen tokian bete behar zuen, zeregin burokratiko munta txikikoak egiten ihardunez.

        Ez zen San Isidrorako barrerarik izan. Zezenak telebistatik ikusten konformatu beharko zuen, nork eta barreratik zein ederki ikusten ziren hain ongi zekien komisarioak.