Aintzira eta ibaietan igeri egiteaz

                          1.

Udara zurbilean, haize-boladek goian

zuhaitz garaien hostailetan soilik txistukatzean

behar duzu ibaietan etzan, eta urmaeletan,

lutxoek etxetzat dituzten landareen gisan.

Gorputza arintzen da uretan. Besoa

zalu ur-azaletik zerura erortzean

haize txikiak kulunkatzen du, ahaztuta,

adar marroiekin nahasten baitu.

                          2.

Zeruak patxada handia agertzen du eguerdian.

Begiak ixten dituzu, enarak iristean.

Lokatza bero dago. Burbuila hotzak sortzen direnean,

jakina da: arrain bat ei da gure artetik igaro.

Nire gorputza, izterrak eta beso geldoa

isiltasunean gaude uretan, guztiz bat eginik

soilik arrain hotzek gure artetik igeri egitean

sentitzen dut, putzu gainetik, eguzkia diz-diz.

                          3.

Iluntzean, luze etzatearen kariaz

nagituta, gorputz-adar orok azkura eragiteraino,

behar duzu dena, begirunerik gabe, kolpe batez

jaurti ibai urdin nahasietara.

Onena da iluntzera arte irauten baduzu.

Orduan baitator marrazo-zeru zurbila

gaizto eta irensle ibaiaren eta sasien gainetik

eta gauza guztiak dira komeni zaien modukoak.

                          4.

Zalantzarik gabe, bizkarrez etzan behar duzu

ohikoa denez. Eta eroaten utzi.

Ez duzu igeri egin behar, ez, soilik hala jokatu,

hartxintxar saldoen parte bazina bezala.

Zeruari so egin behar diozu eta jokatu

emakume batek eroango bazintu bezala, hala baita.

Gehiegi aztoratu gabe, jainko maiteak egin gisa

iluntzeetan oraindik bere ibaietan igeri egiten duenean.