Poesia kaiera
Poesia kaiera
Rosalia de Castro
itzulpena: Koldo Izagirre
2017, poesia
64 orrialde
978-84-17051-04-4
Rosalia de Castro
1837-1885
 
 

 

 

Joana zarela uste dudanean,

itzaltzen nauzun itzal beltza,

neure burukoaren orpora

zatoz berriro nitaz barrezka

 

Eguzkian bertan zara ageri

alde egina uste zaitudanean

eta argi dagien izarra zara

eta zara jotzen duen haizea

 

Kanturik bada, zu zara kantari

negarrik bada, zu zara negartsu

eta zara zu errekaren marmarra

eta gaua zara zu eta goiza zara zu

 

Dena zara zu eta denean zagoz

nigan eta niretzat bizi zara

eta ez nauzu inoiz utziko

beti itzaltzen nauzun itzala

 

Cando penso que te fuches, / negra sombra que me asombras, / ó pé dos meus cabezales / tornas facéndome mofa. // Cando maxino que es ida, / no mesmo sol te me amostras, / i eres a estrela que brila, / i eres o vento que zoa. // Si cantan, es ti que cantas, / si choran, es ti que choras, / i es o marmurio do río / i es a noite i es a aurora. // En todo estás e ti es todo, / pra min i en min mesma moras, / nin me abandonarás nunca, / sombra que sempre me asombras.