Poesia kaiera
Joana zarela uste dudanean,
itzaltzen nauzun itzal beltza,
neure burukoaren orpora
zatoz berriro nitaz barrezka
Eguzkian bertan zara ageri
alde egina uste zaitudanean
eta argi dagien izarra zara
eta zara jotzen duen haizea
Kanturik bada, zu zara kantari
negarrik bada, zu zara negartsu
eta zara zu errekaren marmarra
eta gaua zara zu eta goiza zara zu
Dena zara zu eta denean zagoz
nigan eta niretzat bizi zara
eta ez nauzu inoiz utziko
beti itzaltzen nauzun itzala
Cando penso que te fuches, / negra sombra que me asombras, / ó pé dos meus cabezales / tornas facéndome mofa. // Cando maxino que es ida, / no mesmo sol te me amostras, / i eres a estrela que brila, / i eres o vento que zoa. // Si cantan, es ti que cantas, / si choran, es ti que choras, / i es o marmurio do río / i es a noite i es a aurora. // En todo estás e ti es todo, / pra min i en min mesma moras, / nin me abandonarás nunca, / sombra que sempre me asombras.