Hoxe ou mañán, ¿quen pode decir cando? / Pero quisais moi logo, / viranme a despertar, i en vez dun vivo, / atoparán un morto. // Ó rededor de min levantaranse / xemidos dolorosos, / aies de angustia, choros dos meus fillos, / dos meus filliños orfos. // I eu sin calor, sin movemento, fría, / muda, insensibre a todo / así estarei cal me deixare a morte / ó helarme co seu sopro. // E para sempre iadios, canto eu quería! / ¡Que terrible abandono! / Antre cantos sarcasmos / hai, ha de haber e houbo, // non vin ningún que abata máis os vivos / que o da humilde quietú dun corpo morto.