La gaita gallega

Probe Galicia, non debes / chamarte nunca española, / que España de ti se olvida / cando eres, ¡ai!, tan hermosa. // Cal si na infamia naceras, / torpe, de ti se avergonza, / i a nai que un fillo despreza / nai sin corazón se noma. // Naide por que te levantes / che alarga a man bondadosa; / naide os teus prantos erixuga, / i homilde choras e choras. // Galicia, ti non tes patria, / ti vives no mundo soia, / i a prole fecunda túa / se espalla en errantes hordas, // mentras triste e solitaria / tendida na verde alfombra / ó mar esperanzas pides, / de Dios a esperanza imploras. // Por eso anque en son de festa / alegre á gaitiña se oia, / que eu podo decirche: / Non canta, que chora.