Fun un domingo, / fun pola tarde, / co sol que baixa / tras dos pinares, / cas nubes brancas / sombra dos ánxeles, / cas palomiñas / que as alas baten, / con un batido / manso e suave, / atravesando / vagos celaxes, / mundos extraños / que en raios parten / ricos tesouros / de ouro e diamante. / Pasín os montes, / montes e valles; / pasín llanuras / e soledades; / pasín os regos, / pasín os mares, / con pés enxoitos / e sin cansarme. // Colleume a noite, / noite brillante, / cunha luniña / feitas de xaspes, / e fun con ela / camiño adiante, / cas estreliñas / para guiarme, / que aquel camiño / solo elas saben. // Dempois a aurora / co seu sembrante / feito de rosas / veu a alumbrarme, / e vin estonces, / antre o ramaxe / de olmos e pinos, / acobexarse / branca casiña / con palomare, / donde as pombiñas / entran e saien. / Nela se escoitan / doces cantares, / nela garulan / mozos galantes / cas rapaciñas / de outros lugares / . Todo é contento, / todo é folgare, / mentras a pedra / bate que bate, / mole que mole; / dálle que dálle, / con lindo gusto / faille compases. // Non hai sitiño / que máis me agrade / que aquel muíño / dos castañares, / donde hai meniñas, / donde hai rapaces, / que ricamente / saben loitare; / donde rechinan / hasta cansarse / mozos e vellos, / nenos e grandes, / e anque non queren / que aló me baixe, / sin que o soupera / na casa naide, // fun ó muíño / do meu compadre; / fun polo vento, / vin polo aire.