Poesia kaiera
Poesia kaiera
Rosalia de Castro
itzulpena: Koldo Izagirre
2017, poesia
64 orrialde
978-84-17051-04-4
Rosalia de Castro
1837-1885
 
 

 

Isilik!

 

Eskua urduri eta bularra taupaka

lanbroak begiotan kondentsatuak

zentzumenetan zalantzazko mundu bat

eta hildurazko mundu bat erraietan,

borrokan sumatzen ditudala

bataila gogorrenean

hilduratzen duten desira hilezkorrak

eta hil egiten duten herrak

bustitzen dut luma neure odolean

zain hanpatua urratuz

eta idatzi, idatzi egiten dut, zertarako?

Itzul zaitezte nire arimaren hondora

ekaitz irudiok,

zoazte hildako akorduen artera!

Esku zalantzatiak idatzi ditzala paperean

berbak eta berbak eta berbak!

Ideiaren forma garbi eta orbangabea

non ote zen ugertu?

 

¡Silencio!

A man nerviosa e palpitante o seo, / as niebras nos meus ollos condensadas, / con un mundo de dudas nos sentidos / i un mundo de tormentos nas entrañas; / sentindo como loitan, / en sin igual batalla, / inmortales deseios que atormentan / e rencores que matan, / mollo na propia sangre a dura pruma / rompendo a vena inchada / i escribo... escribo... ¿para que? ¡Volvede / ó máis fondo da ialma / tempestosas imaxes! / Ide a morar cas mortas relembranzas; / que a man tembrosa no papel só escriba / ¡palabras, e palabras, e palabras! / ¿Da idea a forma inmaculada e pura / donde quedou velada?