Poesia kaiera
Poesia kaiera
Rosalia de Castro
itzulpena: Koldo Izagirre
2017, poesia
64 orrialde
978-84-17051-04-4
Rosalia de Castro
1837-1885
 
 

 

 

Honezkero gorrotorik, destainarik ez

honezkero aldakuntza beldurrik ez

Egarria besterik ez... egarria

akabatzen nauen ez dakit zer batena.

Bizi iturriok, non zaudete?

Arnasa! Arnasa nik behar dudana

 

Zer ikusten duzu osin ilun horretan?

Zer ikusten duzu isil eta dardaran?

Ez dut ikusten! Itsua lez nago begira

eguzkiaren argi gardenari.

Jausten dena altxatzen ez den hartan

naiz ni jausi beharrekoa

 

Xa nin rencor nin desprezo, / xa nin temor de mudanzas, / tan só unha sede... unha sede / dun non sei qué que me mata. / Ríos da vida, ¿onde estades? / ¡Aire!, que o aire me falta. // —¿Que ves nese fondo escuro? / ¿Que ves que tembras e calas? / —¡Non vexo! Miro, cal mira / un cego á luz do sol crara. / E vou caer alí en donde / nunca o que cai se levanta.