Gu hondartzan etzanda

 

Gu hondartzan etzanda, horia eta

Itsaso serioari begira, erreka gorrien

Jarraitzaileez trufa direnen itxuraz, txitxar

Itzaletik kanpoko hitz-ganbara hutsa,

Hondar eta itsasozko hilobi hori honetan

Haize deiak koloreari baitio deitzen,

Hilobi eta itsasoak bezain serio eta alaia denez

Lo datza ezein eskutan.

Isilune ilargitarrak, korronte isila

Ubide geldiak ibiltzen, mareen jaun lehorra

Basamortu eta ur-ekaitzaren artean,

Gure ur-eriak behar lituzkete sendatu

Lasaitasun kolore-bakarrez;

Hondar gainean musika zerutiarrak

Pikorrekin batera dagi hots, laster

Itsasertzeko lur serio eta alaiarengandik

Urrezko mendi eta jauregiak ezkutatzeko.

Zinta ahalguztidun batez loturik, etzanda gaude,

Horiari begira, desiratzen haizeak itsasertzeko

Estratuak eraman ditzan, urperatzea harri gorria;

Baina nahiak antzuak dira, eta

Ezin da harrien etorrera saihestu;

Oi ene bihotzeko odola, etzan horiari begira

Urrezko denboralea etorri arte, bihotz eta muinoen gisan.