Argia hedatu

 

Argia hedatu, eta ez giza itxuradun ilargia estali,

Ez askatu hezurretaraino iristen ez den haizerik,

Baina erantzi hamabi haizeko hezur mamia bere zirkulutik;

Gauaren jabe izan, ez men egin elur-gizonaren burmuinari

Horrek aireko gai hostotsu guztiak hartzen baititu

Izotz-kandela antzeko iparrizar bihurtzeko.

 

Udaberriaz xuxurlatu, eta ez zapaldu oilar gaztearen arrautzak,

Ez zanpatu beste piku-sasoi bat,

Baina lau fruitudun bide hauek txertatu zure lurrean;

Izotzaldi-baserritar, suak elkartuta

Zuhaitz begi-gorrien artean elur haziak erein dira,

Zure gazte urteetan, landare gizaldian.

 

Aita itzazu guztiak, eta ez ahaztu euli-jaunaren aldea,

Ez ernatu hontz-hazian, iratxo-ehiztariak bezala,

Baina zure azti saihetsez bihotz formako planeta hau astindu;

Ahots hilkorretatik inozoen korora,

On jaun altua, ozenago kanta dezan hodeiak,

Lur azpiko errotik mandragora musika atera.

 

Giza-gairik gabe bueltak eman eskukada birakarian,

Oi, itsas-uztaia, eta ez penatu aldentzen naizen artean

Nire maitale hilkorrengandik, istriborreko irribarrez;

Nire maitasuna hezur-gurutzezko saihesbidean datzanean ere,

Arku-gezidun hegaztien artean biluzik,

Ez zara oilar izango ardatz iletsu batean.

 

Itsaso hauei kolorea eta forma eman zienak

Itxuratu zituen nire lohi-kideak, eta zeruaren kutxa

Bere koloredun bikiez bete uholde garaian;

Oi, mapa itxuragabeetan gailen dena,

Egin nitaz mundua, nik egin dudan bezala

Zure uztai ibiltariaz giza itxura zoriontsu bat.