Poesia kaiera
Poesia kaiera
Dylan Thomas
itzulpena: Iker Alvarez
2017, poesia
64 orrialde
978-84-92468-97-3
Dylan Thomas
1914-1953
 
 

 

Londresko ume baten heriotza,
su bidezkoa, deitoratzeari ukoa

 

Inoiz ez, gizadia sortu,

Txori-piztia eta lorea aitatu

Eta oro apaltzen duen ilunak

Hitzik gabe kontatu arte azken argiaren haustura,

Ez da itsasotik heltzen ordu geldia

Arnesdun, jauzika

 

Eta itzuli behar dut ur-apaingarrizko

Sion biribilera

Eta arto buruaren sinagogara,

Otoitz egiten utzi hots baten itzalari

Edo nire hazi gazia ereingo dut

Belo beltzaren azken bailaran, dolu

 

Umearen heriotzak duen maiestate eta suaz.

Ez dut hilko gizadia

Egia handi batekin joan izanaz

Eta ez dut irainduko arnasaren bidaia

Inozentzia eta gaztetasunezko

Beste eresi batekin.

 

Sakon, lehen hildakoarekin datza Londresko alaba,

Eta lagun zaharrek beztitzen dute,

Bere amaren zain beltzak eta adinaz gaindiko aleekin batera,

Tamesis bizkorraren

Ur axolagabeek gordeta.

Lehen heriotza eta gero, ez dago beste bat.

 

A Refusal to Mourn the Death, by Fire, of a Child in London

Never until the mankind making / Bird beast and flower / Fathering and all humbling darkness / Tells with silence the last light breaking / And the still hour / Is come of the sea tumbling in harness // And I must enter again the round / Zion of the water bead / And the synagogue of the ear of corn / Shall I let pray the shadow of a sound / Or sow my salt seed / In the least valley of sackcloth to mourn // The majesty and burning of the child’s death. / I shall not murder / The mankind of her going with a grave truth / Nor blaspheme down the stations of the breath / With any further / Elegy of innocence and youth. // Deep with the first dead lies London’s daughter, / Robed in the long friends, / The grains beyond age, the dark veins of her mother, / Secret by the unmourning water / Of the riding Thames. / After the first death, there is no other.