Poesia kaiera
Poesia kaiera
Dylan Thomas
itzulpena: Iker Alvarez
2017, poesia
64 orrialde
978-84-92468-97-3
Dylan Thomas
1914-1953
 
 

 

Ikuskaria eta otoitza

 

I

 

Nor

Zara zu

Ondoko gelan

Jaio berri dena

Neuretzako ere hain ozena

Ezen entzuten ahal baitut

Umetokia irekitzen eta ihes iluna

Mamuaren gainean eta erori berri den umea

Txepetx baten hezurra bezain fina den paretaren atzean?

Denboraren suntsipena eta joan-etorria ezagutzen

Ez duen gela odoltsuan datza jaiotza

Eta giza bihotzaren aztarnak

Ez du bataiorik errespetatzen

Bai iluna ordea bedeinkatu baitu

Basati jaio den

Umea

 

Egon

Behar dut

Harri bat bezain geldi

Txepetx hezurrezko paretaren

Ondoan entzuten ezkutuan dagoen

Amaren oihuak eta minaren

Buru iluna arantza baten gisan etorkizunari deika

Eta mirariaren emaginak kantatzen ezen jaioberri iskanbilatsuak

Sutan bere izena eta bere sugarra ezartzen dizkidan arte

Orduan haren koro goriak pareta hegaduna

Urratu eta bere bizkarretik

Erauzi eta bota du iluna

Distira biziko

Argira

 

Txepetx

Hezurra

Iraulkatzean

Eta argi lehena haren

Korrontearen haserrez batu

Zeru argiztaile eta ahoan su batez ekarririk

Kulunkatu zuen ama ihinztatuaren Erreinu etorrian

Bat-bateko terroreak galduta distiratsu ihes

Egingo dut lehen estalia zen gelatik

Alferrik negarrez bere

Musuaren

Kalderoian

 

Eki

Birakarian

Haren hegal

Bitsezko zikloian

Galdurik bainintzen negar

Naizen hau gizakiz bustitako tronuan

Bere korrontearen lehen haserrean

Eta laudoriozko distirak isil beltzera itzuliak

Urtu eta doluz dira galdurik bainintzen

Etorri naizen hau portu

Mutura eta aurkitzen ohi duenarekin

Batera haren zauriaren

Eguerdi gorenak

Itsutu du ene

Negarra.

 

Hor

Biluzik makur

Esnatuko naiz haren

Su-bularraren tenpluan

Kaiolatik askatu zen itsas hondoko

zoramenaren aurrean epaileak kolpatuta eta

bidalitako hautsa igoz doa pikor

bakoitzak haren sua duela.

Oi goranzko espirala

Giza-goizeko urna

Sarraskijaletik lurra

eta

 

Itsaso

Jaioberriak

Eguzkiari loriak

Aurkitzen ohi duena

Eta Adan zutik jarrita

Sorrerari buruz kanta batean!

Oi umeen hegoak! Antzinako gaztea

Ahanzturaren labarretik zaurirantz hegan!

Borrokan beti hiltzen direnen zeruranzko bidea!

Santuen gertaria beren ikuskariekiko!

Mundua etxerantz jausten!

Min guztia aske

Isuri eta hil

naiz

ni.

 

 

II

 

Galdu zirenen izenean haragi ustelezko zelai

Gainean loriatzen direnak

Hileta kantuaren azpian

Zama-txorien kanta

Hauts berde eta

Itoarekin astun

Lurpeko mamua eramanez

Polena legez luma beltz eta moko lohitsuan

Otoitz dagit baina ez naiz osorik deitorearen zati

Poza mugitu baitzait bihotz-hezur muin barrukoenean

 

Izan ere bere amaren esnetik eki eta ilargi ikasten duena

Ezpainak erre eta loratu baino lehen itzuliko da

Jaiotzaz odoldutako gelara

Paretako txepetx hezurraren

Atzean

Eta mututu

Gizon guztientzako

Umetako argi maitea edo kaiola itsugarria

Ekarri zuen umetokiak aharrausi haren etortzearen aurrean.

Ilun erdiko mendi ez kristauan galdutakoaren izenean otoitz dagit

 

Hildakoei utz diezaien atseden hartzen beren esku arantzadunengatik

Kexu izan arren haren munduko zauriaren tenplura jaso daitezen

Odol tantaren lorategiak eutsi diezaion harrizko ostalariari

Ilunean lo egin eta arroka sakonak

Ez dezan esna

Bihotz hezurrik

Baizik puska dadin eguzkiak bidali ez zuen mendi koroan

Orduan hautsa kolpeka deusezta bedi ibai errozko zelaian

Betiereko amildu zen gauaren azpian.

 

Betiereko erortzen den gaua izar eta herri ezaguna da

Legio loarentzat zeinaren mihi-ezkila jotzen baitut

Haren argi-jauziaren doluan itsaso eta lurretan zehar

Eta ezagun ditugu azkenik

Leku

Modu

Labirinto

Barnebide

Auzo eta hilobi denak

Betiereko erortzean.

Orain lo dauden mapagileen lazaro arruntak

Otoitz dagi sekulan esna eta jaiki ez dezaten

Heriotzaren herria bihotzaren tamainakoa baita

 

Eta galduen izarra begien irudikoa.

Aitagabearen izenean

Ez-jaioaren izenean

Eta emagindun goizen

Esku zein tresnen

Ez-desiratzaileenean

Inoren izenean ez

Orain edo inor

Ez

Izateko otoitz

Dagit eki gorrimina

Bira bedi hilobi gris

Eta buztin kolorea isuri dezan iluntze interpretatuan

Bere martiritzaren eta lurreko iluntasun ezagunaren gainean amen.

 

Otoitzaren izkina hartu eta su naiz piztu

Eguzki supituaren bedeinkazioz.

Madarikatuen izenean

Atzera begira eta ihes negike

Ezkutuko lurrera

Baina eki ozenak

Zerua kristautzen du.

Aurkitzen nau. Errieta

egin biezat eta ito

Bere lurraren zauripean.

Argitzeaz erantzun du nire negarra.

Nire ahotsak erretzen du bere eskuan. Orain

Galdua naiz Izaki Itsugarriaren baitan.

Orro dagi eguzkiak otoitza bukatzearekin batera.

 

Vision and Prayer

I

Who / Are you / Who is born / In the next room / So loud to my own / That I can hear the womb / Opening and the dark run / Over the ghost and the dropped son / Behind the wall thin as a wren’s bone? / In the birth bloody room unknown / To the burn and turn of time / And the heart print of man / Bows no baptism / But dark alone / Blessing on / The wild / Child. // I / Must lie / Still as stone / By the wren bone / Wall hearing the moan / Of the mother hidden / And the shadowed head of pain / Casting to-morrow like a thorn / And the midwives of miracle sing / Until the turbulent new born / Burns me his name and his flame / And the winged wall is torn / By his torrid crown / And the dark thrown / From his loin / To bright / Light. // When / The wren / Bone writhes down / And the first dawn / Furied by his stream / Swarms on the kingdom come / Of the dazzler of heaven / And the splashed mothering maiden / Who bore him with a bonfire in / His mouth and rocked him like a storm / I shall run lost in sudden / Terror and shining from / The once hooded room / Crying in vain / In the caldron / Of his / Kiss // In / The spin / Of the sun / In the spuming / Cyclone of his wing / For I was lost who am / Crying at the man drenched throne / In the first fury of his stream / And the lightnings of adoration / Back to black silence melt and mourn / For I was lost who have come / To dumbfounding haven / And the finding one / And the high noon / Of his wound / Blinds my / Cry. // There / Crouched bare / In the shrine / Of his blazing / Breast I shall waken / To the judge blown bedlam / Of the uncaged sea bottom / The cloud climb of the exhaling tomb / And the bidden dust upsailing / With his flame in every grain. / O spiral of ascension / From the vultured urn / Of the morning / Of man when / The land / And // The / Born sea / Praised the sun / The finding one / And upright Adam / Sang upon origin! / O the wings of the children! / The woundward flight of the ancient / Young from the canyons of oblivion! / The sky stride of the always slain / In battle! the happening / Of saints to their vision! / The world winding home! / And the whole pain / Flows open / And I / Die.

II

In the name of the lost who glory in / The swinish plains of carrion / Under the burial song / Of the birds of burden / Heavy with the drowned / And the green dust / And bearing / The ghost / From / The ground / Like pollen / On the black plume / And the beak of slime / I pray though I belong / Not wholly to that lamenting / Brethren for joy has moved within / The inmost marrow of my heart bone // That he who learns now the sun and moon / Of his mother’s milk may return / Before the lips blaze and bloom / To the birth bloody room / Behind the wall’s wren / Bone and be dumb / And the womb / That bore / For / All men / The adored / Infant light or / The dazzling prison / Yawn to his upcoming. / In the name of the wanton / Lost on the unchristened mountain / In the centre of dark I pray him // That he let the dead lie though they moan / For his briared hands to hoist them / To the shrine of his world’s wound / And the blood drop’s garden / Endure the stone / Blind host to sleep / In the dark / And deep / Rock / Awake / No heart bone / But let it break / On the mountain crown / Unbidden by the sun / And the beating dust be blown / Down to the river rooting plain / Under the night forever falling. // Forever falling night is a known / Star and country to the legion / Of sleepers whose tongue I toll / To mourn his deluging / Light through sea and soil / And we have come / To know all / Places / Ways / Mazes / Passages / Quarters and graves / Of the endless fall. / Now common lazarus / Of the charting sleepers prays / Never to awake and arise / For the country of death is the heart’s size // And the star of the lost the shape of the eyes. / In the name of the fatherless / In the name of the unborn / And the undesirers / Of midwiving morning’s / Hands or instruments / O in the name / Of no one / Now or / No / One to / Be I pray / May the crimson / Sun spin a grave grey / And the colour of clay / Stream upon his martyrdom / In the interpreted evening / And the known dark of the earth amen. // I turn the corner of prayer and burn / In a blessing of the sudden / Sun. In the name of the damned / I would turn back and run / To the hidden land / But the loud sun / Christens down / The sky. // I / Am found. / O let him / Scald me and drown / Me in his world’s wound. / His lightning answers my / Cry. My voice burns in his hand. / Now I am lost in the blinding / One. The sun roars at the prayer’s end.