Poesia kaiera
Poesia kaiera
Dylan Thomas
itzulpena: Iker Alvarez
2017, poesia
64 orrialde
978-84-92468-97-3
Dylan Thomas
1914-1953
 
 

 

Autorearen hitzaurrea

 

Husten ari da eguna

Jainkoak bizkortu duen uda bukaeran

Uharka dabil izokin koloreko eguzkia

Itsasoak astintzen duen nire etxean

Harri bizkorren gainean

Txio-fruituez nahasita

Bits, flauta, arrain-hegal eta luma

Baso baten apo dantzarian

Itsas-izardun hondar zikinen ondoan

Arrain-saltzaile gurutzeaz

Kaio, gaita-jole, berberetxo, eta belak,

Hor, kanpoan, bele beltz, gizonak

Hodeien aurkari, eta hodeiak

Ilunabar-sareetan abaildurik.

Antzarak zeruetan ia, mutilak

Sastakaiez, eta koartzak, eta zazpi itsaso

Mintzo diren maskorrak,

Ur eternalek bereizita

Bederatzi egunetako gauak dituzten

Hirietatik; hor dorreek

Arrantzatuko baitute

Haize erlijiozkoan

Lasto zurtoin luze eta lehorrek bezala

Bake pobrean kantatzen dut

Zuentzako, ezezagunok (kantua

Ekintza sutsu eta tontorzalea bada ere,

Hegazti-sua

Munduko zur birakarian,

Nire soinu zerratu eta irekientzat),

Itsasoak ukitutako hosto hauetatik

Hegan eta jausiko direnak

Zuhaitz hostoak bezala, eta laster

Hondatu, deshilko

Udako gau sargorian.

Itsasora izokina, zukuturik eguzkia

Zisne mutuek kolpez urdindu dute

Laztandu nuen badiaren iluntzea, forma nahaste hau

Ebakitzen dudan bitartean

Jakin dezazun

Nik ere, gizaki birakari honek,

Maite dudala izar hau, txoriek

Orrotu, itsasoak sortu, gizonak urratu, odolak bedeinkatu zuena.

Entzun: tronpetaz beteko dut leku hau,

Arrain, muino saltariok! Ikusi:

Eraikitzen ari naiz nire arka marrularia

Bihotz-bihotzetik,

Uholdea hasi baita:

Iturriari dario

Beldurra, haserre gorri, gizakia ere,

Urturik, menditsu isuri daitezen

Zauri amestiaren gainetik

Ardiak zuri, baserriak hutsik.

 

Galesentzat ene beso artean.

Oi, han, gazteluko dorrean,

Hontz-errege kantariok, aldizkako lasterrak

Ilargiz betetzen duzue, eta uretan

Ito bailaraz jantzitako piztiak!

Hara, berunezko muinoetan,

Oi, ene uso eraztun bihurduna

Uluka, ilun ia

Bele galestar adeitsuarekin batera,

Kurruka basoen laudorioan,

Kabiatik behera nota ilunak isurtzen

Kurlinten gainean!

Horra, sendi zaratatsu hori

Moko zabalik, eta mokoetan

Mina, gailur berritsuetan!

Aizak, zaldi-bizkar muinoan,

Erbi nahasgarri hori! Hor

Entzuten ari zara azeri arin hau, nire

Uholde-ontziaren zarata; nire lana eta kolpeak

(Ingude talka bat nire iskanbila

Eta biolinentzat, astaputz mihidun doinu honetan!)

Baina animaliak elkarren lagun min dira

Jainkozko lur latz irristarietan

(Gora Haren piztitasuna!).

Piztiak, lo arin eta on,

Ixo, zerri-bizkar basoan! Lastoz

Beteriko baserri hutsak ur

Meta batean lurrari eusten kakaraz,

Eta teilatuak gerrari eguna pizten!

Oi, hegal, azal eta lumadun

Auzokoen erresuma, bat-bateko distira

Nire oihalezko arka eta ilargiarentzat

Badiatik edaten ari da Noe,

Bilo, ezkata eta artile:

Ardi eta elizen ezkilak bakarrik

Entzun daitezke, sakon, urpean;

Bake pobrea eguzkiaren gainbeheran

Eta ilunak larre sakratu oro hartzen du.

Ekaitzari bakarrik aurre egingo diogu; orduan,

Galesko izarren azpian,

Oihuka: “Hamaika arka!” Uraz

Estalitako lurretan zehar,

Haien maitasunak lagun, mugituko dira

Egurrezko irlak bailiran, muinoz muino.

Hara, nire brankako uso txirularia!

Kaixo, itsas-hankadun azeri zaharra,

Tom sagartxori eta Dai sagua!

Nire arkak eguzkitan kantatzen du

Jainkoak bizkortu duen uda bukaeran

Orain loratzen ari baita uholdea.

 

Author’s Prologue

This day winding down now / At God speeded summer’s end / In the torrent salmon sun, / In my seashaken house / On a breakneck of rocks  / Tangled with chirrup and fruit, / Froth, flute, fin, and quill / At a wood’s dancing hoof, / By scummed, starfish sands / With their fishwife cross  / Gulls, pipers, cockles, and sails, / Out there, crow black, men / Tackled with clouds, who kneel / To the sunset nets, / Geese nearly in heaven, boys  / Stabbing, and herons, and shells / That speak seven seas, / Eternal waters away / From the cities of nine / Days’ night whose towers will catch  / In the religious wind / Like stalks of tall, dry straw, / At poor peace I sing / To you strangers (though song / Is a burning and crested act,  / The fire of birds in / The world’s turning wood, / For my swan, splay sounds), / Out of these seathumbed leaves / That will fly and fall  / Like leaves of trees and as soon / Crumble and undie / Into the dogdayed night. / Seaward the salmon, sucked sun slips, / And the dumb swans drub blue  / My dabbed bay’s dusk, as I hack / This rumpus of shapes / For you to know / How I, a spining man, / Glory also this star, bird  / Roared, sea born, man torn, blood blest. / Hark: I trumpet the place, / From fish to jumping hill! Look: / I build my bellowing ark / To the best of my love  / As the flood begins, / Out of the fountainhead / Of fear, rage read, manalive, / Molten and mountainous to stream / Over the wound asleep  / Sheep white hollow farms // To Wales in my arms. / Hoo, there, in castle keep,  / You king singsong owls, who moonbeam / The flickering runs and dive / The dingle furred deer dead! / Huloo, on plumbed bryns, / O my ruffled ring dove  / In the hooting, nearly dark / With Welsh and reverent rook, / Coo rooning the woods’ praise, / Who moons her blue notes from her nest / Down to the curlew herd!  / Ho, hullaballoing clan / Agape, with woe / In your beaks, on the gabbing capes! / Heigh, on horseback hill, jack / Whisking hare! who  / Hears, there, this fox light, my flood ship’s / Clangour as I hew and smite / (A clash of anvils for my / Hubbub and fiddle, this tune / On a tounged puffball)  / But animals thick as thieves / On God’s rough tumbling grounds / (Hail to His beasthood!). / Beasts who sleep good and thin, / Hist, in hogback woods! The haystacked  / Hollow farms in a throng / Of waters cluck and cling, / And barnroofs cockcrow war! / O kingdom of neighbors finned / Felled and quilled, flash to my patch  / Work ark and the moonshine / Drinking Noah of the bay, / With pelt, and scale, and fleece: / Only the drowned deep bells / Of sheep and churches noise  / Poor peace as the sun sets / And dark shoals every holy field. / We will ride out alone, and then, / Under the stars of Wales, / Cry, Multiudes of arks! Across  / The water lidded lands, / Manned with their loves they’ll move, / Like wooden islands, hill to hill. / Huloo, my prowed dove with a flute! / Ahoy, old, sea-legged fox,  / Tom tit and Dai mouse! / My ark sings in the sun / At God speeded summer’s end / And the flood flowers now.